10 Бизлер Месих ичюн акъылсыз, сизлер исе Месихте акъыллысыз! Биз зайыфмыз, сизлер исе кучьлю! Сизлер шуретли, биз исе урьметсиз оламыз!
Еху эфендисининъ хызметчилерине чыкъып, ондан: – Эписи яхшымы? – деп сорадылар. – Не ичюн санъа бу дели кельди? – Сиз бу адамны билесинъиз, онынъ айткъаны да сизге белли, – деди Еху.
Акъылдан эксик адам башкъа адамны ашалай, анълагъан адам исе сусып тура.
Адамлар Оны ашалады, Ондан башыны чевирди. Азап чеккен, чокъ хасталыкъ корьген акъай эди. Бизлер Ондан бетимизни чевире эдик, адамлар Оны ашалады, ве биз Оны адам ерине саймай эдик.
Оларнынъ джеза куньлери кельди, эсап куньлери башланды. Исраиль бильсин ки, гуналары чокълугъындан, душманлыгъы буюклигинден пейгъамберлерни – ахмакъ, рухландырылгъан адамларны – дели саялар.
О вакъытта сизлерни къыйнайджакълар ве ольдюреджеклер. Мен ичюн эписи халкъларнынъ адамлары сизлерден нефретленеджек.
Мен ичюн адамлар сизни къувгъанда-къаралагъанда, сиз акъкъынъызда яман яланлар айткъанда, бахтлы оладжакъсыз!
Сизни динълеген адам Мени динълей. Сизни ред эткен адам исе Мени ред эте. Мени ред эткен исе Мени Ёллагъанны ред эте.
Озюнинъ инсафлыгъыны юкъары сайып, башкъаларына юксектен бакъкъан базы адамларгъа Иса бойле бир кинаели икяени айтып берди:
Инсан Огълу ичюн адамлар сизден нефретленгенде, сизни ред эткенде, акъаретлегенде, масхара этип адынъызны къаралагъанда, бахтлы оласынъыз.
Эпикурейнинъ ве стоиклернинъ фельсефеси тарафдарлары онен давалашып башладылар. Олардан бириси: – Бу бошбогъаз не айтмагъа истей экен? – деди. Башкъалары: – О гъалиба худжур бир путлар акъкъында айта, – дедилер. (Павел исе оларгъа Иса ве тирилюв акъкъындаки Къуванчлы Хаберни илян эте эди.)
Олюлернинъ тирилюви акъкъында эшитип, базылары оны масхара этип кульдилер. Башкъалары исе: – Бу акъта сени башкъа сефер динълермиз, – дедилер.
Павел озюни бойле къорчалагъанда, Фест къатты сеснен онынъ сёзюни больди де: – Акъылдан тайгъансынъ, Павел! Буюк алимлик сени акъылдан аздырды! – деди.
Меним Адым ичюн онъа не къадар азап чекмек керек олгъаныны косьтереджем, – деди.
Алланынъ истегине коре, дюнья озь акъылынен Оны анълап оламады, ве шунынъ ичюн Алла имангъа кельген адамларны «акъылсыз» хабер ярдымынен къуртармагъа къарар этти.
Биз исе хачкъа мыхлангъан Месих акъкъында хаберни даркъатамыз. Шу хабер еудийлерни ёлдан ура, юнанлар ичюн исе о, акъылсызлыкътыр.
Алланынъ «акъылсызлыгъы» адамларнынъ акъылындан устюндир, Алланынъ «къуветсизлиги» адамларнынъ къуветинден кучьлюдир.
Шунынъ ичюн, эгер бир адам аякьта къатты тургъанына ишанса, о, йыкъылмакътан сакъынсын.
Озю ичюн яшагъан адам Алланынъ Руху огреткен шейлерни къабул этип оламай. О, буларны акъылсызлыкъ деп сая ве оларны анъламай, чюнки оларны тек Алланынъ Руху ярдымынен анъламакъ мумкюн.
Аранъызда олгъанда, мен къуветсиз эдим, къоркъудан къалтырай эдим.
Ич кимсе озь-озюни алдатмасын. Биринъиз бу дюньяда акъыллы олмагъа истесенъиз, акъыллы олмакъ ичюн, акъылсыз олмакъ керексиз.
Сизлерге агъыр аш дегиль, сют бердим, чюнки агъыр ашны ашамагъа даа кучюнъиз етмей эди. Шимди де кучюнъиз етмей,
Сизлер энди токъ олдынъыз, энди зенгинлештинъиз, бизсиз падишалыкъ япа башладынъыз! Керчектен де, сиз падиша олгъайдынъыз, сизлернен берабер биз де падишалыкъ япар эдик!
Базылары: «О, мектюплеринде серт ве кучьлю, амма озю къуветсиз ве сёзге уста дегиль», – дейлер.
Сизлер акъыллы олып, акъылсызларгъа къатланасынъыз!
Эгер бир адам такъаттан тюшсе, мен де такъаттан тюшем! Бирев ёлдан урулса, юрегим яна!
Бизлер къуветсиз, сизлер исе къуветли олгъанынъызгъа севинемиз. Сизлер къусурсыз оладжагъынъыз ичюн дува окъуймыз.
ве бойлеликнен, бизде олюм, сизде исе омюр арекет эте.
Бизни урьмет ве масхара этелер, яманлайлар ве макътайлар. Бизни яланджы деп саялар, амма биз догърусыны айтамыз.
Шунынъ ичюн, буны къабул этмеген адам инсанны дегиль, сизге Мукъаддес Рухны берген Алланы ред эте.
Эгер сизлерни Месихнинъ Ады ичюн яманласалар, сиз бахтлысынъыз, чюнки сизлерде шурет Руху, яни Алланынъ Руху булуна.