1 Дин къардашларым, мен сизге кельгенде, Алланынъ шаатлыгъыны бильдиргенде, буны лафкъа усталыкънен ве икметнен япмадым.
Муса РАББИге: – Эй, я Раббим! Ялварам, лафым чиркин. Эр вакъыт, балалыгъымдан берли, Сен меннен, Озь къулунънен лаф этип башлагъанынъда биле, мен бойле эдим. Дудакъларым абдал, тилим де къолайсыз, – деди.
Къанунда ве Алланынъ сёзлеринде догърусыны къыдырынъыз. Эгер адамлар буларгъа коре айтмасалар, оларда ярыкъ ёкътыр!
Тёвбе этип, Аллагъа къайтынъыз ве Рабби Исагъа иман этинъиз, деп, еудийлернен юнанларгъа джиддий насиат берип тура эдим.
Раббини корьдим. О, манъа: «Къана, тез ол да, Ерусалимден чыкъып кет, чюнки бу ерде Мен ичюн берген шаатлыгъынъны къабул этмейджеклер», – деди.
Бойле адамлар Раббимиз Иса Месихке дегиль, озь къурсакъларына хызмет этелер ве темиз юрекли адамларны татлы сёзлернен ве ялтакълыкънен алдаталар.
Месих мени сувгъа батырып чыкъармагъа дегиль, Къуванчлы Хаберни даркъатмагъа ёллады. Месихнинъ хачы бош шей олмасын деп, мен буны акъыллы лафларнынъ ярдымынен япмайым.
Сиз Месих акъкъында эткен хаберимизге къатты иман эттинъиз,
Буны биз адамларнынъ акъыллы сёзлеринен дегиль, Рух огреткен сёзлернен бильдиремиз, Рухкъа толгъан адамларгъа рухий акъикъатны анълатамыз.
Акъыллы, къандыргъан сёзлернен огретмей эдим, лякин Рухнынъ къудретинен огрете эдим,
Биз Алланынъ гизли ве сакълангъан икмети акъкъында айтамыз. Бизге шурет бермек ичюн, О, бу икметни дюнья яратылмаздан эвель азырлады.
Базылары: «О, мектюплеринде серт ве кучьлю, амма озю къуветсиз ве сёзге уста дегиль», – дейлер.
Мен сёзге уста олмасам да, бильгиде джаиль дегилим. Буны биз сизлерге эр тарафтан ачыкъ косьтердик.
Шу куню О эписи азизлер арасында шурет къазанмагъа келеджек ве Онъа инангъанларнынъ эписини айретте къалдыраджакъ. Сиз де анда олурсынъыз, чюнки бизим шаатлыгъымызгъа инандынъыз.
Бунынъ эписи Мубарек Алла манъа ишанып берген шуретли Яхшы Хаберге догъру келе.
Бойлеликнен, Раббимиз акъкъында шаатлыкъ этмектен ве менден, Онынъ мабюсинден утанма. Амма Алла берген кучь-къуветнен Яхшы Хабер ичюн азапларгъа даян.
Баба Озь Огълуны дюньянынъ Къуртарыджысы оларакъ ёллады. Биз буны корьдик ве бунъа шаатлыкъ беремиз.
Юхан Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни, яни корьген шейлернинъ эписини бильдирди.
Мен – Юханым, дин къардашынъызым, Иса Месихнен бирликте олып, сизнен берабер къувулам, сизнен берабер Алланынъ падишалыгъында булунам, сизнен берабер сабыр этем. Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни даркъаткъаным ичюн, мени Патмос адасына сюргюн эттилер.
Мен, онъа ибадет этмек ичюн, аякъларына йыкъылдым. Лякин о манъа шойле деди: – Ёкъ, буны япма! Мен, сен киби, Алланынъ бир къулум. Иса акъкъында хаберге ишангъан дин къардашларынъ киби, мен де Аллагъа хызмет этем. Аллагъа ибадет эт. Иса акъкъында хабер – пейгъамберликлернинъ рухудыр.