6 Ондан сонъ бир вакъытта беш юзден зияде дин къардашлар Оны корьди. Олардан чокъусы шимдиге къадар тири, базылары исе дюньядан козь юмып кеттилер.
Иса оларгъа: – Къоркъманъыз! Барып, къардашларыма айтынъыз, Галилеягъа барсынлар. Олар Мени анда корерлер, – деди.
Сиз исе барып, Пётргъа ве Исанынъ башкъа шегиртлерине айтынъыз: «О сизлерден эвель Галилеягъа бараджакъ. Озю айткъаны киби, Оны анда корерсиз», – деди.
Давут Алланынъ эмиринен озь несилине хызмет эткен сонъ, вефат этти ве бабаларына къошулды. Онынъ бедени чюрюп кетти.
Ахырында тиз чёкип, къатты сеснен къычырып: – Рабби, бу гунаны оларнынъ бойнуна юклеме! – деди. Буны айтып, джан берди.
Месихке инанып козь юмгъанлар да эбедиен гъайып олдылар.
Амма Месих керчектен де олюлерден тирильди! О, олюлерден биринджи олып тирильди.
Агъа-къардашлар, умюти олмагъан башкъа адамлар киби кедерленменъиз деп, раметлилер акъкъында сизлерге буны бильдирмеге истеймиз:
Буны сизлерге Раббининъ сёзюнен айтамыз: биз, Раббининъ келеджегине къадар тири къалгъан адамлар, ольгенлерден биринджи олмамыз.
Олар: «О, айткъан “Озь къайтувына” не олды? Мына, баба-деделеримиз энди козь юмдылар, лякин эр шей дюнья яратылгъан куньден башлап, ойле де тура», – дейджеклер.