О заман денъизджилер РАББИге ялварып, айттылар: – Я РАББИ, Санъа ялварамыз, бу адамнынъ джаны ичюн бизим джанларымыз гъайып олмасын. Эгер бу адам къабаатсыз олса, онынъ къаныны башымызгъа тюшюрме! Сен, РАББИ, насыл истеген олсанъ, ойле де яптынъ.
Манъа берильген эйиликнен эр биринъизге буны айтам: озюнъиз акъкъында олгъанынъыздан зияде тюшюнменъиз. Амма Алла эр бир адамгъа не къадар иман берген олса, шунъа коре алчакъгонъюлликнен озюнъизни тюшюнинъиз.