Давут исе агълай-агълай Зейтюн дагъына чыкъты. Онынъ башы къапалы эди, озю ялынаякъ кете эди. Онен берабер олгъан адамлар да башларыны къапатып агълай-агълай кете эдилер.
Амма башыны къапатмайып дува окъугъан я да пейгъамберлик япкъан эр бир апай озь башлыгъыны масхара эте. Бойле къадын башы тыраш этильген къадынгъа тенъ.
Эгер пейгъамберлик япмагъа къабилиетим олса, эр бир сырны ве эр бир шейни бильсем, я да иманнен дагъларны кочюрип олсам, амма севмеге бильмесем, мен ич бир шей дегилим.