21 Эр ким башкъаларны беклемейип, озь ашыны ашай. Шунынъ ичюн бири ач къала, башкъасы исе сархош ола.
– Эр кес башта яхшы шарапны къоя, мусафирлер ичип тойгъан сонъ, ярамайджа союны бере. Сен исе яхшы шарапны шу вакъыткъадже сакълап туткъансынъ! – деди.
Сизлер бир ерде аш ашамагъа топлангъанда, бойле ашкъа «Раббининъ акъшамлыкъ софрасы» айтмагъа олмаз.
Эгер бир адам ач олса, озь эвинде ашасын. О вакъыт сизинъ топлашкъанынъыз суд этильмейджек. Мен сизге баргъанда, къалгъан меселелер акъкъында лаф этерим.
Олар япкъан яманлыкълары ичюн джезаланаджакълар. Олар куньдюз ярыгъында кейф чатмакъны озьлери ичюн догъру саялар. Лекели ве кирли олгъанда, олар сизлернен софра башында отургъанда, озь яланларындан кейф чаталар.
Севги акъшамларынъызда бу адамлар – къара лекелердир. Олар сизлернен берабер къоркъмайып ашап-ичелер, лякин тек озьлерини бакъалар. Олар – ельнен алып кетирильген ягъмурсыз булутлардыр, кеч кузьде мейвасыз къалгъан, тамырынен чыкъарылып ташлангъан, эки кере ольген тереклердир.