10 Шикяет этменъиз. Олардан базылары шикяет эттилер, ве ёкъ этиджи оларны ольдюрди.
Мелек Ерусалимни бошатмакъ ичюн элини узаткъанда, РАББИ джезасы акъкъында пешман этти ве халкъны ёкъ эткен мелекке: – Етер, къолунъны тюшюр, – деди. РАББИнинъ мелеги о вакъыт евуслы Аравнанынъ арманы янында эди.
Алла Ерусалимни ёкъ этмек ичюн Озь мелегини йиберди. Амма мелек шеэрни ёкъ этип башлагъанда, РАББИ шуны корип, белягъа огърагъан халкъны аджыды ве ёкъ эткен мелекке: – Етер, къолунъны йибер, – деди. РАББИнинъ мелеги о вакъыт евуслы Орнаннынъ арманы устюнде эди.
Бундан сонъ РАББИ бир мелекни йиберди. О, Ашшур падишасынынъ ордусында эр бир джесюр аскерни, башлыкъны ве реберни ёкъ этти. Ашшур падишасы масхара олып, озь мемлекетине къайтып кетти. О, озь алласынынъ ибадетханесине киргенде, онынъ балалары оны анда къылычнен ольдюрдилер.
О, эмир этти ве кучьлю боран кетирди, денъиз далгъаларыны юкъарыгъа котерди.
РАББИ Мысырны къырмагъа чыкъып, къапу первазынынъ устюндеки ве эки тарафындаки къанны корип, къапуларынынъ янларындан кечип кетер ве олюм кетириджи Мелекке, сизге зарар кетирмек ичюн, эвлеринъизге кирмеге бермез.
Халкъ Мусагъа шикяет иле: – Бизлер не ичеджекмиз? – дедилер.
Исраиль огъулларынынъ эписи Мусагъа ве Харунгъа къаршы шикяетлендилер, бутюн джемаат оларгъа: – Ах, биз Мысыр топрагъында я да бу сахрада ольгейдик! – дедилер.
РАББИнинъ огюнде яман хасталыкътан ольдилер. Олар топракъ акъкъында яман лаф джайраткъан эдилер.
Сен ве сенинъ аркъадашларынъ топлашып, РАББИге къаршы чыкътынъыз. Харун ким? Сиз не ичюн онъа къаршы шикяет этесинъиз?
Эртеси куню Исраиль огъулларынынъ бутюн джемааты Мусагъа ве Харунгъа къаршы шикяет эттилер: – Сиз РАББИнинъ халкъыны ольдюрдинъиз, – дедилер.
РАББИ Мусагъа: – Харуннынъ таягъыны кене Шаатлыкъ огюне къой. О, сакълансын ве Манъа къаршы чыкъкъанларгъа бельги олсун. Сонъ олар Манъа къаршы шикяет этмейджек ве шунынъ ичюн ольмейджеклер, – деди.
Мен сайлайджакъ адамнынъ таягъы гуль ачаджакъ. Бойле этип, Мен Исраиль огъулларынынъ сизге бильдирген шикяетлерини токътатырым.
Шу ань Иродны Раббининъ мелеги урды. Ирод шерефини Аллагъа бермегени ичюн, тенини къуртлар кемирди, ве о, джан берди.
Къабаатсыз ве темиз олмакъ ичюн, эр шейни мырылдамайып ве суаль бермейип япынъыз. О вакъытта бу яланджы ве бозукъ несиль арасында Алланынъ къусурсыз балалары олурсынъыз. Сиз оларнынъ арасында, дюньяда йылдызлар киби, парылдап турасыз
О, иман ярдымынен Песах къурбаныны чалды ве къапуларгъа къаныны сюртти. Шунынъ ичюн биринджи догъгъанларны ольдюрген мелек исраиллилерни тиймеди.
Олар – мырылдагъан адамлар, ич бир шейден разы дегиллер, тек озь истеклерининъ артындан юрелер, агъызларындан къопай лафлар чыкъа, озь файдасы ичюн башкъаларына ялтакъланалар.
Сонъ Алланынъ Сарайындан еди мелекке: – Барынъыз, Алланынъ гъазабына толу еди пиаланы ер юзюне тёкюнъиз, – деген кучьлю бир сесни эшиттим.