2 “நிங்களநேரெ முந்தாக இப்பா பாடாக ஹோயிவா; அல்லி ஒந்து களுதெயும், அதன மறியும் கெட்டி ஹைக்கிப்புது காணக்கெ; அதன அளுத்து நன்னப்படெ கொண்டுபரிவா.
ஏசும் தன்ன சிஷ்யம்மாரு எல்லாருங்கூடி எருசலேமின அரியெ எத்தத்தெ ஆத்து ஹளத்தாப்பங்ங, ஒலிவமலெத அரியெ இப்பா பெத்பகே ஹளா பாடாக பந்தட்டு தன்ன சிஷ்யம்மாராளெ இப்புறினகூடெ,
ஏரிங்ஙி நிங்களகூடெ ஏனாக அதன அளுத்தண்டு ஹோப்புது ஹளி கேட்டங்ங, இது நங்கள எஜமானங்ங ஆவிசெ உட்டு ஹளி ஹளிவா; ஆக்க ஆகதென்னெ அதன ஹளாயிச்சுபுடுரு” ஹளி ஹளிட்டு ஆக்கள ஹளாச்சுபுட்டாங்.
அதங்ங ஏசு, “நிங்க பட்டணாக ஹோப்பதாப்பங்ங அல்லி பிறித்தியேகிச்சு ஒந்து ஆளா காணக்கெ; அவனகூடெ, ‘நின்ன ஊரின நா நன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ பஸ்கா சத்திய திம்பத்துள்ளா சமெஆத்து; அதங்ஙபேக்காயி நா அல்லிக பந்நீனெ’ ஹளி நங்கள குரு ஹளிதீனெ ஹளி அவனகூடெ ஹளிவா!” ஹளி ஹளிதாங்.