5 எந்நங்ங நிங்க, ஒப்பாங் அவன அவ்வெ அப்பனகூடெ, நா நிங்காக கீவத்துள்ளுது ஏனிங்ஙி உட்டோ ஹளி கேட்டட்டு, அதன தெய்வாக வழிபாடு களிச்சுடக்கெ, ஹளி ஹளியுட்டங்ங மதி;
‘நின்ன அப்பங்ஙும், அவ்வெகும் பேக்காத்து கீதுகொட்டு ஆக்கள பெகுமானுசுக்கு’ ஹளிட்டுள்ளுதும், ‘ஆக்கள ஜாள்கூடாக்கள கொல்லுக்கு’ ஹளிட்டுள்ளுதும் தெய்வத பிறமாணதாளெ ஹடதெயல்லோ?
அவன அவ்வெ அப்பங்ங கீவத்துள்ளா கடமெ ஒக்க தீத்து ஹளி படிசிகொட்டு, நிங்கள பாரம்பரியங்கொண்டு தெய்வ நேமத அவமானபடிசீரெ.
அதங்ங, பேதுரும் யோவானும் ஆக்களகூடெ ஹளிது ஏன ஹளிங்ங, “தெய்வத வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, நிங்கள வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, ஏதாயிக்கு செரி? நிங்களே சிந்திசிநோடிவா.
அதங்ங; பேதுரும் மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரும், “மனுஷம்மாரா வாக்கு அனிசருசுதன காட்டிலும், தெய்வத வாக்கு அனிசருசுதாப்புது அத்தியாவிசெ.