29 அம்மங்ங ஆக்க இப்புரு ஏசினகூடெ, நேரஆத்தல்லோ? இருட்டு ஆப்பத்தெ ஆத்தில்லே? நீ இந்து சந்தெக நங்கள ஊரின தங்கிட்டு ஹோக்கெ ஹளி ஏசின நிர்பந்திசி ஊதுரு; அம்மங்ங ஏசு தங்கத்தெபேக்காயி ஆக்களகூடெ ஹோதாங்.
அதங்ங அவங் கெலசகாறனகூடெ, ‘நீ இஞ்ஞொம்மெகூடி பாடபக்க ஹோயிட்டு, பட்டெகூடி நிந்திப்பா ஆள்க்காறின ஒக்க நிர்பந்திசி கூட்டிண்டு பா! ஆள்க்காறாகொண்டு நன்ன மெனெ தும்புக்கு.
அந்த்தெ ஆக்க கூட்டகூடிண்டு ஹோயிண்டிப்பங்ங ஆக்க ஹோப்பத்துள்ளா பாட எத்தத்தெ ஆத்து; அம்மங்ங ஏசு ஆக்கள முந்தாக கடது ஆச்செபக்க ஹோப்பா ஹாற அந்த்தெ ஹோதாங்.
எந்தட்டு சந்தெக தீனிதிம்பா சமெயாளெ, ஏசு தொட்டித கையாளெ எத்தி, தெய்வாக நண்ணி ஹளி முருத்தட்டு, ஆக்காக திம்பத்தெ கொட்டாங்.
அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ தியத்திரா பாடந்த பந்தா ஒப்ப, நங்க கூட்டகூடுதன கேட்டண்டித்தா; லிதியா ஹளி ஹெசறுள்ளா அவ பட்டுதுணி மாறாவளும், தெய்வபக்தி உள்ளாவளும் ஆயித்தா; பவுலு கூட்டகூடுதன சிர்திசி கேளத்தெ, தெய்வ அவள மனசு தொறதுகொட்டுத்து.