20 அந்த்தெ, பேறெ ஒப்பாங் பந்தட்டு, ‘எஜமானனே இதெ! நீ தந்தா ஹொன்னு ஹணத நா ஒந்து துணியாளெ பொதிஞ்ஞு பீத்தித்திங்;
அடுத்து ஒந்து பங்கு பொடிசிதாவாங் பந்தட்டு, ‘எஜமானனே! நீ நடாத்த சலந்த பறிப்பாவனும், நீ பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனுமாயிப்பா கல்மனசு உள்ளாவனாப்புது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
அந்த்தெ அவங் ஹோப்புதனமுச்செ, தன்ன கெலசகாறாளெ ஹத்து ஆளா ஊதுபரிசிட்டு, ஆக்க ஒப்பொப்பன கையாளெயும், ஒந்நொந்து ஹொன்னு ஹணத கொட்டட்டு, ‘நா திரிச்சு பொப்பட்ட ஈ ஹணத கொண்டு கச்சோடகீது சம்பாரிசிவா!’ ஹளி ஹளிட்டு ஹோதாங்.
அதங்ங ஆ ராஜாவு, ‘ஐது தொட்ட பட்டணாக நின்னும் தலவனாயிற்றெ நேமிசக்கெ’ ஹளி ஹளிதாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, நனங்ங அஞ்சிக்கெயாப்புது! நீ கொடாத்தாவனகூடெயும் நா தந்துதன தா ஹளி கேளாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனுமாயிப்பா கல்மனசு உள்ளாவனாப்புது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு’ ஹளி ஹளிதாங்.
மரத பெட்டத்தெ பேக்காயி கோடாலித நேரத்தே மரக்கொடாக பீத்துகளிஞுத்து; ஏனாக ஹளிங்ங, ஒள்ளெ பல காயாத்த மரத ஒக்க பெட்டி கிச்சினாளெ ஹவுக்குதாயிக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்க நா ஹளிதன கேளாதெ பொருதே எஜமானனே, எஜமானனே! ஹளி நன்ன ஊளுது ஏக்க?
அம்மங்ங சத்தாவாங் ஜீவோடெ எத்து பந்நா. அவன கையும், காலும், முசினி ஒக்க துணியாளெ பொதிஞ்ஞு பீத்தித்துரு; ஏசு ஆக்களகூடெ “ஆ துணித ஒக்க அளுத்து புடிவா அவங் ஹோட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசின தெலேக பொதிஞ்ஞு கெட்டித்தா முண்டும் உட்டாயித்து; ஆ முண்டு பேறெ துணிதகூடெ இல்லாதெ தனிச்சு சுருட்டி பீத்தித்தா ஹாற உட்டாயித்து.
அதுகொண்டு, தெய்வத இஷ்டப்படா ஹாற உள்ளா ஒள்ளெ காரெ ஏன ஹளி அருதட்டும், நிங்க அதன கீயாதித்தங்ங அது தெய்வ குற்ற ஆப்புது.