23 மோசே ஹுட்டதாப்பங்ங, மைத்தி சொறாயி ஹடதெ ஹளி அவன அவ்வெ அப்பனும் கண்டட்டு, ராஜாவின கல்பனெகும் அஞ்சாதெ மூறு மாசட்ட உணிசிபீத்து சாங்க்கிதும் ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
மனசின கொல்லத்தெ களியாதெ, சரீரத மாத்தற கொல்லாக்காக நிங்க அஞ்சுவாட; ஆல்ப்மாவினும் சரீரதும் நரகதாளெ கொண்டு ஹோயி தள்ளிட்டு, கொல்லத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வாக மாத்தற அஞ்சி நெடிவா.
ஆ காலகட்டதாளெ ஆப்புது மோசே ஹுட்டிது; அவங் விஷேஷப்பட்டாவனாயும், தெய்வத காழ்ச்செயாளெ ஒள்ளெ சொரு உள்ளாவனாயும் இத்தாங்; மூறுமாச கால அவன அப்பன மெனெயாளெ அவன உணிசிபீத்து சாங்க்கிரு.
அதுகொண்டு, நங்க தைரெயாயிற்றெ “எஜமானனே! நீனே நனங்ங தொணெ; நனங்ங அஞ்சிக்கெ இல்லெ; மனுஷரு நனங்ங எதிராயிற்றெ ஏன கீவுரு?” ஹளி ஹளக்கெயல்லோ!