17 நா கொறேவர்ஷ களிஞட்டு, நங்கள கூட்டுக்காறிகுள்ளா சகாய ஹணத, ஆக்களகையி ஏல்சி கொடத்தெகும், தெய்வாக ஹரெக்கெ களிப்பத்தெகும்பேக்காயிற்றெ நா ஈகளாப்புது எருசலேமிக பந்திப்புது.
பவுலு, எந்த்திங்ஙி பெந்தகோஸ்து உல்சாக ஜின எருசலேமாளெ எத்துக்கு ஹளி தத்றப்பட்டாங்; அதுகொண்டு ஆசியாளெ கால தாமச மாடாதெ, எபேசின கடது ஹோக்கு ஹளி தீருமானிசிதாங்.
அதுகொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா! நா மூறு வர்ஷ காலமாயிற்றெ, புடாதெ இரும், ஹகலும் கண்ணீரோடெ புத்தி ஹளிதந்துதன ஓர்மெயாளெ பீத்தணிவா.
அந்த்தெ பவுலு பிற்றேஜின, ஆ நாக்கு ஆள்க்காறினும் கூட்டிண்டு, சுத்திகரண கீவத்துள்ளா சடங்ஙின தானும் கீதாங்; எந்தட்டு அவங் அம்பலத ஒளெயெ ஹோயி, ஆக்க ஒப்பொப்பங்ஙுள்ளா கடெசி வழிபாடு ஏக கீது தீப்பும் ஹளியும், ஏன ஹரெக்கெ தப்பும் ஹளியும் பூஜாரிமாரிக அறிசிதாங்.
பவுலின ஜெயிலிந்த புடத்தெ, அவங் ஹணதப்பாங் ஹளி பெலிக்ஸு பிஜாரிசித்தாங்; அதங்ஙபேக்காயி பெலிக்ஸு, கொறே தவணெ பவுலா ஊதுபரிசிட்டு, அவனகூடெ கூட்டகூடிதாங்.
ஏனாகபேக்காயி ஹளிங்ங, யூதேயா தேசதாளெ இப்பா ஏசின நம்பாத்த ஆள்க்காறா கையிந்த நா தப்சத்தெ பேக்காயிற்றும், எருசலேமாளெ இப்பா தெய்வ ஜனங்ஙளிக ஹணத கொண்டு ஹோயி கொடத்தெகும், அதன ஆக்க பூரண மனசோடெ ஏற்றெத்தத்தெ பேக்காயும் பிரார்த்தனெ கீயிவா.
அதுகொண்டு, மக்கதோனியாக்காறா ஹாற நிங்களும் மனப்பூர்வமாயிற்றெ சகாசிவா; எந்நங்ங, எருசலேமாளெ இப்பாக்கள சகாசத்தெ பேக்காயி பிரிவெத்தா கெலசத தொடங்ஙிதா தீத்து ஹளாவாங் தென்னெ, அதன கீதுதீயிக்கு ஹளி, நங்க அவனகூடெ ஹளிதும்.
நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ எந்த்தலது ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ! ஏசு சம்பத்துள்ளாவனாயி இத்தட்டும் நிங்காகபேக்காயி பாவப்பட்டாவன ஹாற ஆயிதீனெ; ஏனாக ஹளிங்ங நிங்கள சம்பத்துள்ளாக்களாயி மாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது அவங், அந்த்தெ கீதிப்புது.
அந்த்தெ நிங்க, இல்லாத்த ஆள்க்காறிக சகாய கீவுதுகொண்டு ஆக்கள கொறவும் நீஙுகு; அந்த்தெ அதன பொடுசா ஆள்க்காறொக்க தெய்வாக நண்ணி ஹளத்தெகும் எடெயாக்கு.
எந்நங்ங ஆக்க, பாவப்பட்டாக்கள சகாசத்தெ நிங்க மறதுடுவாட ஹளி மாத்தற நங்களகூடெ ஹளிரு; ஆ காரெ கீவத்தெ நனங்ங பண்டே தால்ப்பரிய தென்னெயாப்புது.