29 அம்மங்ங அவங், பொளுக்கு கொண்டுபொப்பத்தெ ஹளிட்டு, ஒளெயெ ஓடி ஹோயி, அஞ்சி பெறெச்சண்டு பவுலினும், சீலாவினும் காலிக பித்தாங்.
அவள மொதலாளிமாரு, ஆக்கள வருமான ஹோயிண்டு ஹோத்து ஹளி அருதட்டு, பவுலினும், சீலாவினும் அங்கிடியாளெ இப்பா ரோமன் அதிகாரிமாரப்படெ, ஹிடுத்து எளத்தண்டு ஹோதுரு.
அம்மங்ங பவுலு, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தட்டு, “நிருத்து! நிருத்து! நீ நின்ன பெட்டுவாட; நங்க எல்லாரும் இல்லிதென்னெ இத்தீனு” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ பவுலு, சத்திய ஜீவிதாதபற்றியும், அச்சடக்கதபற்றியும், இனி பொப்பத்துள்ளா காலத ஞாயவிதிபற்றியும் கூட்டகூடதாப்பங்ங, பெலிக்ஸிக அஞ்சிக்கெ ஹுக்கித்து; அம்மங்ங அவங் பவுலாகூடெ, “மதி, மதி! ஈக நீ ஹோயுடு; நனங்ங சவேரி கிட்டதாப்பங்ங நின்ன ஊளக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்.
செயித்தானின கூட்டதாளெ கூடிதாக்க, நங்க யூதம்மாராப்புது ஹளி ஹளிண்டு நெடதீரெ; எந்நங்ங, ஆக்க யூதம்மாரே அல்ல, ஆக்க பொரும் பொள்ளம்மாராப்புது; நா ஆக்கள, நின்ன காலுமுட்டி கும்முடத்தெ மாடுவிங்; நா நின்னமேலெ சினேக பீத்துஹடதெ ஹளிட்டுள்ளுதனும் ஆக்காக காட்டுவிங்.