13 எந்நங்ங சபெந்த ஹொறெயெ உள்ளா ஆள்க்காறிக தெய்வதென்னெ சிட்ச்செ கொட்டங்கு. அதுகொண்டு, தெய்வத வாக்கினாளெ ஹளிப்பா ஹாற சபெயாளெ இத்தண்டு, தெற்று கீவாக்கள, நிங்கள எடெந்த தள்ளி பீத்துடிவா.
ஆக்க ஹளிட்டும் அவங் கேட்டுத்தில்லிங்ஙி, ஆ காரெத சபெக்காறிக அருசு; சபெக்காரு ஹளிட்டும் அவங் கேட்டுத்தில்லிங்ஙி, அவன அன்னிய ஜாதிக்காறா ஹாரும், நிகுதி பிரிப்பாவன ஹாரும் பிஜாரிசீக.”
ஒந்துஜின பொக்கு, ஆ ஜினதாளெ, தாங் தீருமானிசிதா ஏசினகொண்டு எல்லா மனுஷம்மாரினும், தெய்வ நீதியாயிற்றெ ஞாயவிதிக்கு; அந்த்தெ, லோகத ஞாயவிதிப்பத்தெபேக்காயி, தெய்வ ஏசின தெரெஞ்ஞெத்திது நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டு, சத்தா ஏசின ஜீவோடெ ஏள்சித்து” ஹளி ஹளிதாங்.
நா இதொக்க ஹளுது ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ ஞாயவிதிப்பா ஜினதாளெ மனுஷரு சொகாரெயாயிற்றெ கீதா தெற்று குற்றத ஒக்க, ஏசுக்கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அடிஸ்தானங்கொண்டு தெய்வ ஆக்கள ஞாயவிதிக்கு.
அதுமாத்தறல்ல, நிங்கள எடேக ஒப்பாங் பேசித்தர கீதீனெ ஹளி நா கேட்டிங்; அதும் தன்ன கிறவ்வெதே கூட்டிண்டு நெடிவுதம்ப; இத்தர பிறித்திகெட்ட காரெ, ஏசினபற்றி அறியாத்த ஆள்க்காருகூடி கீயறல்லோ?
ஈ காரெ எத்தஹோற தொட்ட குற்ற ஹளி நிங்க அருதட்டும், நிங்காக கொறச்சுகூடி சங்கட தோநிபில்லல்லோ? அந்த்தலாக்கள தள்ளி பீயாதெ, நிங்கள பெருமெத பற்றி மாத்தற கூட்டகூடிண்டிப்புது ஏக்க?
எதார்த்த ஹளுக்கிங்ஙி, பஸ்கா ஆடாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து நங்காக பேக்காயிற்றெ ஹரெக்கெ ஆயிப்புதுகொண்டு நங்கள ஜீவித சுத்திஆத்து; அதன ஓர்மேக பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க ஹுளி இல்லாத்த தொட்டித மாடிதிம்புது; அதுகொண்டு நங்கள ஜீவித நாசமாடா, இத்தரமாயிற்றுள்ளா பேடாத்த ஹளே சொபாவத நீக்கி, ஹொசா ஜீவித ஜீவுசுக்கு.
மொதெகளிச்சு ஜீவுசுதன மதிப்புள்ளுதாயிற்றெ பிஜாரிசியணிவா! நிங்கள குடும்ப ஜீவிதாளெ தம்மெலெ, தம்மெலெ அசுத்தி இல்லாதெ நெடதணிவா! ஏனாக ஹளிங்ங, காமபிஜார உள்ளா ஆள்க்காறிகும், சூளெத்தர கீவா ஆள்க்காறிகும் தெய்வ சிட்ச்செ கொடாதிற.
எந்நங்ங தெய்வ பய உள்ளா ஜனத சிட்ச்செந்த காப்பத்தெகும், அக்கறம கீவா ஆள்க்காறிக ஞாயவிதி ஜினதாளெ சிட்ச்செ கொடத்தெகும் தெய்வாக கொத்துட்டு.