Makon dayon ni Jesus, “Dan toladan ra sa oring mga adlaw. Ang mga ara ginasapaka dadi maman ang magagoa nga importanti, kag ang mga tao nga ginakilala nga importanti dadi ang magagoa nga bukun importanti.”
“Magsulud kamo sa masipot nga pwertaan, tungud nga ang mawayang nga pwertaan kag malapad nga dalan maman ang nagapaayan sa impyirno, kag doro ang nagaagi sa dalan nga dan.
“Magandam kamo sa mga tao nga sala andang mga panodlo. Dia nga mga tao midyo mga tomoloo kon sulungun mo piro ang matood tana pario sanda sa mapirintas nga mga sapat.
Gintawag na dayon ang mga tao kaiban anang mga somolonod nga magparapit kanana. Makon na kananda, “Kon may tao nga gosto magsonod kanakun, indi na run dapat pagisipun anang kaogalingun, kondi kinanglan magtoman kanakun abir kon kamatayun anang aboton sa pagsonod kanakun.
Ginasogid ko kanindo ang mga butang nga dia agud may kalinung kamo tungud sa indong pagtoo kanakun. Digi sa kalibotan nga dia paantoson kamo ang mga tao, piro indi kamo magkaadluk tungud nga ginpirdi ko ron ang tanan nga nagakontra sa Dios digi sa kalibotan.”
Ginpabakud nanda ang mga tomoloo kag ginlaygayan nga magpadayon gid sa andang pagtoo. Makon nanda pa sa mga tomoloo, “Doro nga mga kalisud atun kinanglan nga maagian anay bago kita makasulud sa anang ginarian ang Dios.”
Indi kamo magsonod sa anang ogali ang mga tao digi sa kalibotan nga dia. Indong imoon tana, togoti nindo ang Dios nga bagoon na indong isip, agud maulaman nindo anang kabubutun ang Dios — kon ano ang mayad kag osto kag kon ano gid anang gosto.
Basi kabay toladato? Tungud nga sa baylo nga magtoo ang mga Judio kay Jesu-Cristo, nagsarig sanda sa andang mga mayad nga inimoan. Nasandad sanda sa bato nga sarandadan.