12 तय्छनःती योतोक्हाङः परमेस्वर्इ नीङ्कायः योनःती योतेःनै ओउःत झ्यान्ते अरु मान्तालम्कायः योनःतीलेः नोःसामा जाङ्ह्सामा खेःतेःइतो।
“लौ ङापाय् प्रभु परमेस्वर्कोः ग्वालामः दोःआलाङः दोह् हायःती दाय्ह्सा ओउःकोः पेओ समचार् नाःतो नाःमालोलम्कायः थोल्ह्ती तोसाकायःमा छ्युङ्ह्आताङः। थुनती मुओलम्कायः ‘लौ बेन्तेःनाः’ फेरी च्यवःसा खाय्मालोलम्कायः ‘लौ च्यवःतेःनानी’ त तोसाकायःमा अरुइ ग्रक्ओ मान्तालम्कायः फेताक्साकायःमा
ओहाङःसै नीङ्इ दोङ् कुरा चीःती फेन्ओलेः स्याव्तेःनै” त दाय्ह्ती येसुइ तोथासतो
अरुइ लीह्सीःओ गोरःओ बेलाहाङः ओउःमयःकायः लव्ह्नु दा ओउःत हायःती नीङ्इ ख्रीस्कोः ऐन् जाङ्ह्तेःनानी।
लौ पुःचोङ् हौचोङ्य दोह् कुरालो पेओमा लुङ्गार्सीःमा खेःलेःनाः ओउः कुरापाय् ल्हुङ्हाङः सेती मुन। दोह् दोह् दोङ् कुरा लेःआः दोह् दोह् ताङ्ह्ओ कुरा पेओ छय्ङ्ओ कुरा दोह् दोह् झाक्सीःओ सायःगार्सीःओ कुरा लेःआः इ खाल्कोः कुरालम् सबै ल्हुङ्हाङः सेती गम्नु।
दोह् खेःयामा दाय्ह्तेःनै दोह् खेःयामा जाङ्ह्तेःनानी सबै कुरा “इ प्रभु येसुकायः लेःआः” त दाय्ह्ती ख्रीस्कोः मान्तालो लेखा जाङ्ह्मानु। “इ कुरा प्रभु येसुइ दोःताक्आताङः” दाय्ह्ती परमेस्वर् आपाकायः “च्युता” त तोमानु।
सुसुखेइ परमेस्वर्कोः नीङ्ओ रेव्ओसै दल्ताक्सा नीयम्कोः कुरा म्हेःमामाःत जाङ्ह्धै मुलेःनाः ओउःखेलेः चोङाय्तो स्याव्नाः।
परमेस्वर्कोः राजीकोः नीयम् आखरःहाङः इलेः लेखती मुनाः “नाङ्कोः लयःकोः वेङ्ह्ग चेङ्ह्गकोः मान्तालम्कायः लयःकायः धेःती राप्ती स्यास्सा खेःतो” त दाय्ह्ओ मुलेःनाः। ओउः नीयम् नीङ्इ जाङ्ह्तेःनानी त खेःया ओउःखे पेलेःनाः।