29 पर जां दाणा पकी जादां, तां किसान तिस्सी बेल्ले दराटी लादां, किजोकी बाड्डी आई गई।”
दोनां जो बडणे रे बेल्ले तांइ बधणा देयो, अते बडणे बेल्ले इन्हा जो बडणे वाले जो बोल्गा, पैल्ले जंगली घा जो फुक्कणे तांइ कठ्ठेरी करी बन्नी लै, अते कणक जो मेरे खत्ते बिच इकट्ठा करी दे।
धरती अपणे आप ही फल्ल उगादिं, पैल्ले पोगंर, तां सिल्ले, ते सिल्ले बिच तैयार दाणा,
फिरी इक्क होर स्वर्गदूत जिस का आग्ग पर हक थिया, वेदी बिच का निकलेया, ते जिस का तेज दराट्टी थी, तिसजो जोरे सणे बोल्लेया, अपणी तेज दराट्टी लाई करी धरती रे अंगूर रे रस्स रे गुच्छे बड्डी लै, किजोकी तिसेरा अंगूर रा रस्स पकी गे रा है।