ओ यरुशलेम सहर रे लोक्कों! तुसा इदेय मणू हिन जे भविष्यद्वक्तां जो मारी रखदे अते परमेश्वर रे भेजे दूतां जो पत्थर मारदा, मैं कितणी वरी चाया कि जिय्यां कोई मुर्गी अपणे चुज्जेयां जो अप्पु का कठेरी करी बचाई लिंदी तिय्यां ही मैं तेरे बच्चेयां जो बचाणा चाएया, पर तुसा मणूआं ने नी चाया।
दिख्खो, आसमान रे चिड़ू-पखेरु ना तां भी बीह् बांदे, ना बडदे, ते ना ही खलाड़े अन्दर कठेरदे, फिरी भी तुसा रा पिता परमेश्वर जे स्वर्ग बिच हिन, तिन्हा जो खुआन्दा। कै तुसा तिन्हा का बधी करी नी हिन?