16 Күҙ алдында ризығыбыҙ юҡ ителде, Аллабыҙ йортонан һөйөнөс һәм шатлыҡ китте.
Бәхетлелер ғәҙеллеккә таянғандар, Һәр саҡ тоғро ғәмәлдәр ҡылғандар!
Улар ҡылыстары менән түгел, Һинең ҡеүәтең менән был ерҙе яулап алды. Үҙ ҡулдары түгел, Һинең уң ҡулың Уларға еңеү килтерҙе. Уларға йөҙөңдөң нурын сәстең, Сөнки уларҙы яраттың.
Тәҡүәләр быны күреп ҡурҡыуға ҡалыр, Улар, һинән көлөп былай тиер:
Шул саҡ ул кеше былай тип ҡысҡырыр: «Мин һеҙгә шифа бирә алмайым! Өйөмдә ашарға ла, кейергә лә юҡ. Мине халыҡҡа башлыҡ итеп ҡуймағыҙ!»
Эй ҡаһиндар, хәсрәт кейемдәре кейеп илағыҙ. Һыҡтағыҙ, ҡорбан усағында хеҙмәт иткәндәр! Алламдың хеҙмәтселәре, Алла йортона килегеҙ, Хәсрәт кейеменә уранып, унда ҡунығыҙ! Сөнки Аллағыҙҙың ҡорамынан Икмәк саҙаҡаһы менән түкмә ҡорбан юҡ булды.