3 Атҡа – ҡамсы, ишәккә – нуҡта, ахмаҡ арҡаһына һуйыл килешә.
Ул әйткәйне, әйткәне бар булды; Ул бойорҙо, бойроғо ғәмәлгә ашты.
Зирәктең ауыҙынан хикмәт сығыр, аҡылһыҙҙың арҡаһына һуйыл төшөр.
Белеклегә шелтә лә һабаҡ, ахмаҡҡа йөҙ туҡмаҡтың да файҙаһы юҡ.
Хаяһыҙҙы шелтәләһәң, бер ҡатлылар һабаҡ алыр, аҡыллыны тәнҡитләһәң, өгөт-нәсихәтте алыр.
Хаяһыҙ әҙәм – хөкөмдән, ахмаҡтың арҡаһы ҡамсынан ҡотола алмаҫ.
Иҫәрҙе ашлыҡ менән бергә килегә һалып төйһәң дә уны иҫәрлегенән айырып алып булмай.