1 Улым, минең һүҙҙәремде тыңлап, бойроҡтарымды күңелеңдә һаҡлаһаң,
1 Улым, минең һүҙҙәремде тыңлап, бойороҡтарымды күңелеңдә һаҡлаһаң,
Аяҡтарыңды ташҡа бәрҙертмәй Улар һине ҡулдарына күтәреп йөрөтөр.
аҡыллы күрһәтмәләрҙе, тәҡүәлек, ғәҙеллек, намыҫлылыҡты үҙләштермәк өсөн,
Ҡанунға тоғро бала – аҡыллы булыр, аҙғындарға ҡушылған атаһын хурлыҡҡа батырыр.
Улым, мин өйрәткәнде онотма, бойороҡтарымды йөрәгеңдә һаҡла;
Тыңлағыҙ, уландар, атай нәсихәтен, ҡолаҡ һалығыҙ, аҡыл туплағыҙ.
Тыңла, улым, һүҙҙәремде ҡабул итһәң, ғүмер йылдарыңды арттырырһың.
Уларҙы һәр ваҡыт йөрәгеңдә һаҡла, мунсаҡ һымаҡ, муйыныңда тағып йөрө.
Улым! Минең һүҙемде тот, ҡушҡанымдан аслан сыҡма.
Аҡыл – зирәк ҡатын – әллә саҡырамы? Зиһен ауазын яңғырата түгелме?
Аҡыл, ете бағанаһын йышып, үҙенә йорт һалды;
«Берәйһе диңгеҙ аръяғына барып ул бойороҡто алып килһен дә уҡып ишеттерһен ине, беҙ уны үтәр инек», – тип әйтер инегеҙ, ул диңгеҙ аръяғында ла түгел.