4 Гэм бурууһаам намайе һайса угаажа, нүгэлһөөм намайе сэбэрлыт!
4 Хэлэншни бүлюудэһэн хутага мэтэ мэхэтэй, гэм түсэблээл.
— Тиимэ, зүб, — гэжэ зүүдэн соонь Бурхан үгүүлбэ. — Ши гэмгүйш. Тиимэһээ Би энэ эхэнэрые эдлэхэ арга шэнээ шамда үгөөгүйб. Минии урда нүгэлтэй байха хэрэгһээшни зайлуулааб.
Зүгөөр ууган хүбүүн Ээртэнь Эзэн дурагүй бэлэй, тиимэһээ Эзэн Ээрые усадхаба.
Энэ гэртэ намайе өөртөө адли эрхэтэй болгожо, һамганһаа бэшые минии гарта үгөө. Би эндэ юушье хэхэ эрхэтэй болоһоншье һаа, эзэнэйнгээ гэргэ эдлэжэ, намайе үргэдэг Бурханай урда нүгэл абажа, иимэ муухай хэрэг хэжэ шадахагүйб.
Хэрбээ хэн нэгэн хүниие алаа һаа, өөрөө алуулха. Юундэб гэхэдэ, хүн гээшэ Минии, Бурханай, түһөөгөөр бии болгогдоһон юм.
Өөрын арад түмэниие сүүдлэхын тула Тэрэ дээдэ тэнгэриие болон газар дэлхэйе дуудана:
Тэнгэри Тэрэнэй зүб шударгые тунхаглана, юуб гэхэдэ, Бурхан Өөрөө шүүгшэ мүн. [Хүгжэм]