17 Тиигээд Гидоон сэрэгшэдтээ иигэжэ хэлэбэ: – Таанад намайе хараад, минии хэһэн юумэ хэгты. Би дайсадай майхан хүреэндэ ошоод, юу хэнэбиб, таанад тэрэниием хэхэт.
Тиигээд Иисүүс Өөрынгөө шабинарта хэлэбэ: – Намтай ябалсаха дуратай хүн өөр тухайгаа бодохоёо болёод, үдэр бүхэн хэрээһэеэ үргэлөөд, хойноһоомни яба.
Христоосые һажаажа байһандамни адли, таанад намайе һажаажа байгты.
Таанадта Бурханай үгэ хэлэдэг байһан хүтэлэгшэдөө һанажа байгты. Тэдэнэй яажа амидаржа, яажа наһа бараһыень хараад, этигэл һүзэгыень һажаагты.
Таанадта даалгагдаһан хүнүүдые захирха гэжэ бү оролдогты, харин тэдэндээ һайн жэшээ харуулжа байгты.
Гурбан зуун сэрэгшэдээ гурбан бүлэг болгожо хубаагаад, Гидоон сэрэгшэ бүхэндэ эбэр бүреэ болон хооһон домбо үгэбэ. Домбо бүхэн соо бамбар дэн бадараагдаба.
Тэдэнэй майхан хүреэнииень хүреэлэгты. Минии эбэр бүреэгээ үлеэхэдэ, тэдэнэй майхан хүреэнииень хүреэлһэн таанад эбэр бүреэнүүдээ үлеэжэ: «Эзэнэй түлөө! Гидооной түлөө!» – гэжэ хашхаралдагты.
Абимээлэх хамта ябагшадтаяа Цалмоон хада дээрэ гараад, абажа ябаһан һүхөөрөө модоной мүшэрнүүдые таһар сабшажа, тэдэнээ ээм мүрэ дээрээ табяад: «Минии хэһэн юумые таанад бушуу түргөөр хэгты», – гэжэ суг хамта ябагшадтаа хэлэбэ.