11 Хадам эсэгэнь Самсоониие хараад, хүрьгэнтэйгөө хамта басаганайгаа найрта байлсаха гушан эрэшүүлые уриба.
Хэн тэрэнэй хурса шүдэтэй амые ангайлгахаяа зүрхэлхэб?
Минии хубита, дүүхэймни! Сэсэрлигтээ би орооб. Һайхан үнэртэй дабирхай суглуулжа, зүгын үүрһээ балынь һорожо, үзэмэй дараһан архи шэмэжэ, һү уунам. Манай хайрата амарагууд! Хайрын зоогһоо амасагты! Хайрын архиһаа уугты! Ханажа садатараа эдеэлэгты!
Тиихэдэнь Иисүүс тэдэндэ иигэжэ харюусаба: – Түрэ хуримай айлшад хүрьгэн хүбүүнтэйгээ хамта байха сагтаа гуниглаха аал? Үгыл даа! Зүгөөр хүрьгэн хүбүүнтэй хахасуулха үдэрэй ерэхэдэнь, тэдэ айлшад масаглахал.
Гэрлэхэ басагые гэртээ асарһан хүн тэрэ басаганай нүхэрынь гээшэ. Гэрлэхэ хүнэй хажууда зогсожо байһан дүтынь нүхэр хүбүүниинь тэрэнэй хэлээшые шагнан баясадаг. Тиин намдашье тиимэ ехэ баяр баясхалан тудаа.
Самсооной эсэгэ үнөөхи эхэнэрыень харахаяа ошобо. Самсоон тэрэ хотоһоо һамган болгожо абаха басаганайнгаа хурим найрыень хэхэ болобо. Эндэ хүрьгэн ороһон залуу хүбүүд хадам эсэгынгээ гэртэ найр хэдэг заншалтай байба.
Самсоон тэдээндэ иигэжэ хэлэбэ: – Би таанадта таабари хэлэхэмни. Хэрбэеэ найрай үргэлжэлхэ долоон үдэрэй туршада таабарииемни таанадай зүбөөр тайлбарилаа һаа, би таанадта гушан маалинга самса болон һэлгэжэ үмдэхэ гушан хубсаһа үгэхэб.
Зон гүйн ошожо, тэрэниие тэндэһээ абаад ерэбэ. Саул арад зоной дунда зогсоходоо, улад зонһоо мүрөөрөө үндэр байгаа.
Тэдэнэй ерэхэдэнь, Самуил Элиаабые хараад, «Эзэнэй тоһолһон хүн энэ байжа магадгүй» гэжэ бодоо бэлэй.