8 Энээнһээ боложо, би гашуудахаб, сурхирса уйлахаб, хүл нюсэгэн, шараа нюсэгэн ябахаб, айһандаа сүүбэн шоно мэтэ улижа, айран тэмээн хяруул мэтэ хашхаран байхаб.
Хэзэкияа хаанай арбан дүрбэдэхи жэлээ хан түрэеэ засаглажа байхада, Ассириин хаан Сэннахэрииб дайгаар добтолжо, сэрэгүүдээрээ Иудын бэхижүүлэгдэһэн бүхы хотонуудые тойрон бүһэлөөд, һүүлдэнь эзэмдэн абаба.
Мордохай энээн тушаа дуулахадаа, ехэ гашуудажа, хубсаһаа шуу татажа, гашуудалай хубсаһа үмдэжэ, толгой дээрээ үнэһэ сасажа, хотын гудамжада гаража, шангаар уйлан, гашуудан ябаба.
Олонһоо туһаламжа гуйбашье, харюу соносоогүй би сүл губиин сүүбэн шоно, талада хашхарһан тэмээн шубуунда адли болооб.
Эзэн дарлагдаһан бүхы зоной түлөө зүб шударга болон үнэн зүбые үйлэдэнэ.
Тэндэ зэлүүд хооһон газарай зэрлиг ан амитад амидардаг байха, гэрнүүдынь шара шубуугаар дүүрэшэхэ. Тэндэ тэмээн хяруулнууд амидарха, һаглагар тэхэнүүд собхоролдохо.
Байрануудтань сүүбэн шононууд улилдаха, гоё һайхан ордонгуудтань зольбо нохойнууд хусалдаха. Вавилооной һалаха саг ойртожо байна! Үдэрнүүдынь дүүрээ гэхэдэ болохо.
Тиимэ ушарһаа би Язээрэй түлөө уйлаһандал, Сибмаагай үзэм тушаа гашуудан уйланаб. Улад зониие баясуулагша жэмэс суглуулха үе сагай үгы болоһондонь би Хэшбоон ба Элэалээ гэгшэнүүд тушаа нулимсаа адханаб.
Хэбэл руум хадхаба. Түрэжэ байгша эхэнэртэл, зобожо, үбдэжэ байнаб. Гай зоболонһоо боложо юушье дууланагүйб, айһандаа юушье харанагүйб!
Тиимэһээ намайе гансаарым орхигты, хосорһон өөрынгөө арад зон тушаа гашуудан уйлахаб, аргадажа-һамааруулжа бү байгты.
Таанад ехэ хүнгэн, сүлөөхэн ажаһуугаат, харин мүнөө айн шэшэрыта! Хубсаһаа тайлан нюсэгэлжэ, бэлхүүһээрээ таар орёогты.
Сэдьхэлни, сэдьхэлни! Би зобожо байнаб. Зүрхэмни! Зүрхэмни аргагүй сохилно. Би миин байжа шаданагүйб! Дайнда дуудаһан бүреэгэй абяа дууланаб.
Минии толгойн уһаар дүүрэн байгаа һаань, минии нюдэдэй нулимсын булаг болоо һаань, алагдаһан улад зонойнгоо хойноһоо үдэр, һүнигүй уйлаха һэм.
Уула тухай уйлажа, ори дуун болохоб. Үргэн талын бэлшээринүүд тухай гашуудан бархирхаб. Тэдэ зэлүүд хооһон болоо, тэрээгүүр хэншье гарахагүй. Үхэр һүрэгэй мөөрэхэнь дуулданагүй, огторгойн шубууд, бүхы ан арьяатан зугадан тэрьедээ.
Сионһоо ори дуун соностоно: «Аа, бидэнтэй сүйд болоо! Гутамшаг бузар юумэндэ орообди! Газар нютагаа орхихо баатай болообди, манай гэрнүүд һандаргагдаа».
– Хүнэй үри Эзэкээл! Египедэй улад зон тушаа гашуудан уйла. Удаань үхэлэй орон руу тэдэниие эльгээ, тэндэ тэдэ хүсэтэй шанга арадуудай улад зонтой хамта хэбтэхэл.
Тэрэ сагай ерэхэдэ, таанадтай тохёолдоһон ушарые гай тодхорой жэшээ болгон зон хөөрэлдэжэ, иимэ гашуудалтай дуу дуулахал: «Бидэ дууһан усадхагдаабди! Манай газар дайда урбагшадта үгтэбэл! Маанадта һөөргөө бусахаа болёол!»
Тэрэ мүн хубсаһаа тайлажа, Самуилай урда унатараа абарал буулгаба, үнжэн хонон нюсэгэн хэбтээ. Тиимэһээ «Саулшье баһал лүндэншэ юм гү?» гэдэг болоһон байна.