14 Намда һаалта бү хэ, Би тэдэниие хюдахам, алтан дэлхэй дээрэ нэрэньшье мартагдаха, харин тэдэнһээ хүсэтэй, олон тоото улад зониие шамһаа үдэн гаргахаб».
Тииһэнэйтнай удаа бидэ дахин захяа заабариитнай эбдэжэ, эдэ жэрхэмшэгтэй арадтай түрэл түтим боложо ябаха аалди? Та уур сухалда абтажа, бидэниие үгы хэжэ болохо аалта? Амиды үлэһэншье, абарагдаһаншье үлэхэгүй гү?
Онгосоор далайгаар тамарагшад, хизааргүй ехэ уһан дээр зам татагшад
Иигэжэ Та минии заргалдаан, шүүхын хэрэг шиидхээт, сэнтиидээ залараат, Үнэн шударга шүүгшэ!
Үнэн ёһото ябадалтай хүн һайн дурасхаал үлөөнэ, нүгэлтэ хүнэй нэрэ үгы болодог.
Үри һадаһадтнай элһэн мэтэ тоо томшогүй, уг удамтнай орооһон мэтэ тоолошогүй байха байгаал! Тэдэнэй нэрэ Минии урда үгы болохогүй, хосорхогүй байгаал!
Эзэн намда айладхаба: – Эдэ зоной һайн байха тухай Намда ши бү зальбара!
Тиигээд Эзэн намда: – Моисей, Самуил гэгшэдэйшье Минии урда зогсожо байгаа һаань, Би энэ арад түмэниие хайрлахагүйб. Энэ арад зониие Минии хажууһаа зайлуула, тэдэниие ябуул!
– Ерэмияа, ши хадаа энэ арад түмэнэй түлөө бү зальбара, бү уйла, маани мэгзэм бү үргэ. Намайе бү гуй. Юуб гэхэдэ, Би шамайе дуулахагүйб.
Бурханай һургаал дуулаха дурагүй, мэдэлдэнь байдаггүй зүрюу зон! Таанад өөһэдынгөө үбгэ эсэгэнэртэл адли Арюун Һүлдэдэ ходо эсэргүүсэнэт.
Иимэ хүниие Эзэн хүлисэхэгүй, тэрээндэ ехэ сухалдажа, зэбүүрхэжэ, Израилиин бүхы обогуудһаа тэрэниие илган гаргаха, хюдаха. Хуули соо, тогтооһон хэлсээнэй хуйламал бэшэг соо баталагдаһан хараал шэрээл иимэ хүндэ хүрэжэ, тэрэнэй нэрэшье алтан дэлхэй дээрэ мартагдаха. Эзэн иигэжэ тэрэниие хэһээхэ.
Би хэлээб: „Тэдэниие тараан сасахаб, үгы хэхэб, тиихэдэм тэдээн тушаа зон огтолон мартаха“.
Илагша баһал сагаан хүбсаһа үмдэхэ; тэрэнэй нэрые амидаралай номһоо Би хэзээшье зуража хаяхагүйб, тэрэ хүн Минии юм гэжэ Өөрынгөө Эсэгын урда, Бурханай Эльгээмэлнүүдэй урда айладхахаб.