26 Теэд Эзэн таанадай түлөө намда уурлаһан байжа, намайе шагнабагүй, иигэжэ захирба: «Хүрөө, болоо! Энээн тушаа Намда бэшэ бү хэлэ!
– Ябажа, минии зараса Давидта иимэ юумэ хэлэ. Эзэн иигэжэ айладхажа байна: «Минии оршон байха үргөө барижа үгэхэ хүниинь ши мүн юм гүш?!
Иисүүс харюудань: – Таанад юун тухай гуйжа байһанаа үнэхөөрөө ойлгоногүйт. Минии амсаха ёһотой зоболонгой аягаһаа таанад уужа амсажа шадаха аалта? – гэбэ. Тиихэдэнь Яков Иоанн хоёр: – Шадахабди, – гэжэ тэрээндэ харюусаба.
Тиигээд тээ хажуу тээшээ ошожо, уруугаа харан газар дээрэ хэбтээд: – Эсэгэмни! Хэрбээ арга бии һаа, энэ аягаһаа амсуулангүй, иимэ ехэ зоболон намһаа зайлуулыт даа. Гэбэшье Минии дура хүсэлөөр бэшэ, харин Танай эрхэ хүсэлөөр болог лэ, – гэжэ зальбарба.
Би энээн тухай Эзэндэ гурба дахин зальбарааб, тэрэ хадхуурые намһаа абажа хаяхыень гуйгааб.
Таанадай түлөө намдашье Эзэн уурлажа, иигэжэ айладхаа: «Ши, Моисей, мүн лэ тиишээ орохогүйш.
– Мүнөө би зуун хорин наһатайб, ябахамни хүндэ болонхой. Иорданиие ши гаталхагүйш гээд Эзэн намда айладаа.
Тиигээд Эзэн тэрээндэ хандан, иигэжэ айладаба: – Үри хүүгэдтэтнай энэ газар үгэхэб гэжэ Абраһаамда, Исаак болон Яковта «Минии тангариглан найдуулһан газар энэл даа». Шамда өөрынгөө нюдөөр энэ газар харахыешни зүбшөөгөөб, гэбэшье ши тиишээ орожо шадахагүйш.