18 Хэн нэгэнэй хүбүүн үсэд, һөөргэдэдэг, эхэ, эсэгынгээ үгэ дууладаггүй, һургаал заахадань, үгыень дууладаггүй һаань,
Би тэрэнэй эсэгэ боложо, тэрэ Минии хүбүүн болохо. Тэрэнэй гэм зэмэ хэбэл, мүшэрөөр эсэгын хүбүүгээ хэһээдэгтэл хэһээхэб.
Эзэн Бурханайнгаа үршөөһэн газарта ута наһатай һуухын тулада эхэ, эсэгэеэ хүндэлжэ ябаарай.
Эхэ, эсэгэеэ сохиһон алибаа хүнэй ами таһалха ёһотой.
Аба эжы хоёроо муушалһан хүн үхэлдэ хүртэхэ ёһотой.
Хүбүүмни, эсэгынгээ һургаал шагнажа бай, эхынгээ заабари тоонгүй бү бай.
Һабаагаар шэрбэхэеэ дүмэдэг хүн үнэн дээрээ хүбүүгээ хайрланагүй. Дуратай хүн багаһаань хэһээн хүмүүжүүлдэг.
Тэнэг хүн эсэгын һургаал тоодоггүй. Харин зэмэлэл анхаралтайгаар шагнадаг хүн ухаатай.
Хүбүүгээ хэһээн хүмүүжүүлхэдээ, тэрээндэ һайниие хүсэнэ гээшэш. Тиигээгүй һаа, муу эсэстэ хүрэхыень хүсэнэ гээшэш.
Эхэ эсэгэеэ хардаһан хүнэй амидаралай дэн унтарха.
Хүбүүнэй толгойдо тэнэглэл халдажа болодог, һургаалай һабаа тэрээнһээ холодуулдаг.
Эхэ эсэгынгээ зөөри буляахадаа, «Энэ нүгэл бэшэ» гэжэ хэлэдэг хүн дээрмэшэнтэй адли.
Хүбүүгээ хэһээдэг бай. Тиигэбэл тэрэнэй түлөө һанаагаа зобохоёо болихош, сэдьхэлыш тэрэ баярлуулха.
Эсэгэдээ хараал хэлэжэ, эхэеэ үреэхэгүй хүнүүд байдаг.
Эсэгэеэ баһажа, эхэеэ тоодоггүй хүнэй нюдые хара хирээ тоншожо, харсага шубуун эдихэ.
Огторгой, соносо, газар дэлхэй, шагна! Эзэн иигэжэ айладана: «Тэжээн үндылгэһэн хүүгэдни урдаһаамни эсэргүүсэн бодобол.
Үсэрхэлгэеэ дам үргэлжэлүүлжэл байгаашад, хаагууртнай үшөө сохимоор бэ?! Толгойтнай хуу яра шарха, бүхы зүрхэ сэдьхэлтнай үбшэ хабшан болонхой.
Эпрааимай гашуудан иигэжэ хэлэхые би соносооб: «Эзэн, бидэ һургагдаагүй буха шэнги байгаабди. Та бидэниие хэһээжэ һургаал заагаат. Эзэн Бурхамнай, бидэниие бусаагыт, бидэ Тандаа бусаха һанаатайлди.
Теэд таанад улад зонта! Таанад үсэд, үгэ дууладаггүйт, Намһаа буруу хаража, холодонот.
Оо, Эзэн! Зоной Танда үнэн сэхэ байхые хүсэнэт. Танай тэдэниие сохиходо, тэдэ һэншье гэнэгүй. Танай тэдэниие хэһээхэдэ, тэдэ һургаал абахаяа татагалзана. Тэдэ үсэрхэжэ, нүгэлөө мэдэрхэһээ арсана.
Эхэ, эсэгэеэ хүндэлнэгүйт, ерүүл зониие дарланат, үншэн хэнзые, бэлбэһэн эхэнэрнүүдые харшалнат.
Хэдышье сэбэрлээ һаам, ши, Иерусалим, жэгшүүритэй муухай, нүгэлтэй зандааш. Уур хилэнгээ гүйсэд гаргатарни ши сэбэр болохогүйш.
Таанад өөһэдынгөө эхэ эсэгэһээ түбэгшөөгты. Минии субботонуудые сахигты. Би танай Эзэн Бурхантнай гээшэб.
Хэрбээ санаартын басаган эсэгынгээ нэрэ гутаажа, зайгуултажа, һалихайраа һаань, тэрэниие галдажа, үгы хэхэ ёһотой.
эхэ, эсэгэнь тэрэниие абажа, хотынгоо аха захатанда, хотын бартаануудай дэргэдэ асараг.
«Эсэгэ, эхэеэ хүндэлдэггүй хүн хараалай ехэ хараал шэнгээхэ!» Бүхы арад зон харюусаха: «Болтогой!»
Хүбүүгээ һургаһан эсэгэдэл адляар Эзэн Бурхантнай таанадые хүмүүжүүлнэ гээд ойлгожо байгты.
Хүбүүдэйнгээ Намайе, Бурханиие, хараадагые мэдэжэ байгаад, тэдэниие баридаггүй байһанайнь түлөө, иимэ гэм зэмэй түлөө тэрэнэй гэр бүлые хэтэ мүнхэдөө хэһээхэб гэжэ Би тэрээндэ айладхаа бэлэйб.