22 Хэрбээ лүндэншын Эзэнэй нэрэһээ хэлэһэн зүйл болоогүй, бэелүүлэгдээгүй байбал, тэрэнь Эзэнэй айладхаһан үгэ бэшэ. Тэрэниие лүндэншын өөрын дураар хэлэһэн һэн тула таанад тэрэ лүндэншэһөө бү айгты.
Михай хэлэбэ: – Амиды мэндэ бусаа һааш, Эзэн намда айладаагүй гээд элирхэ. Тиигээд тэрэ иигэжэ зондо соносхобо: – Бултадаа энээниие шагнаад, хадуужа абагты!
Энэ үедэ Хэзэкияа хаан ехээр үбдэжэ, наһа бараха туйлдаа хүрөөд байба. Амооцой хүбүүн, лүндэншэ Исай тэрээниие эрьежэ ошоходоо, иигэжэ хэлэбэ: – Үхэжэ байна, һайн болохогүй гээд шам тушаа Эзэн айладхана, тиимэһээ гэрээд үгэнүүдээ хэлэг лэ гэжэ Тэрэ захирна.
Борбилоогой буршагад гээд үгы болоһонтой, хараасгайн шуумар ниидэжэ арилһантай адли шалтагаангүй хараал хүсэдэггүй.
Иишээ ерэжэ, юун болохоёо байһые хэлэгты. Тиихэдэтнай хэзээ энээнэй болохоёо байһые бидэ мэдэдэг болохобди. Үнгэрһэн хэрэгүүдые удхалан ойлгуулагты, тэдэ саашанхи үе сагуудта ямар удха шанартайб гэжэ хэлэгты.
Иона нэгэ үдэрэй туршада хото соогуур ябаха үедөө номнол буулган иигэжэ хэлэбэ: – Дүшэн хоногой үнгэрхэдэ Нинэвээ һандаргагдаха!
Тэрэ Эзэндэ иигэжэ зальбарба: «Оо, Эзэн, үшөө орон нютагтаа байхадаа одоо энээн тухай хэлээ бэшэ һэн гүб? Хамаг һайниие хүсэгшэ, нигүүсэхы, хүлеэсэ ехэтэй, олониие үршөөгшэ Танай, Бурханай, гай тодхор тухай голхорхые мэдээд, энэл ушарһаа Таршииш руу зугадаа һэм.
Эзэнэй урда хамаг амитан анираа хатаг! Өөрын нангин үргөөһөө тэрэ гаража байна.
Минии айладаагүй юумэ Минии нэрэһээ лүндэншын ярибал, мүн ондоо бурхадай нэрэһээ хэлэбэл, иимэ лүндэншэ үхэхэ ёһотой».
«Эзэнэй айладаагүй үгэ тэрэ хэлэнэ гээд хаанаһаа мэдэхэ гээшэбибди?» – гэжэ досоогоо һанажа болохот.
Самуил ехэ болоо, Эзэн тэрээнтэй хамта байлсаа, Самуилай айладхаһан бүхы юумэнь бэелдэг байба.