16 Гансал шуһыень эдихэ ёһогүйт, уһан шэнгеэр тэрэниие газарта адхагты.
Зүгөөр хорюултай нэгэл юумэн байха: шуһатай мяха бү эдигты. Энээниие хориноб, юундэб гэхэдэ, амитанай амин гээшэ шуһан соонь оршодог.
Хото дотор хүниие алаха ушар гаража, шуһаниинь шоройдо дарагдахаар газар руу бэшэ, хатуу шулуун дээрэ адхараа бэлэй.
Эзэкээл, тэдээндэ Минии, Эзэн Бурханай, иимэ айладхал дуулга: таанад мяха шуһатайнь хамта эдинэт, онгонуудта мүргэнэт, алалсаа, хүсэрхэлгэ үйлэдэнэт. Иимэ байхадатнай, газар яагаад танай байха юм?!
Шуһатай юумэ бү эдигты, үзэл бү үзүүлэгты.
Ямаршье амитанай өөхэ, шуһые бү эдигты гэһэн хуулиие үеһөө үедэ, хаанашье ажаһуубал, хэтэ мүнхэдөө сахиха ёһотойт.
Харин онгонуудта үргэжэ бузарлагдаһан хоол барихыень, забхайрхыень, боожо алаһан амитадай мяха, шуһа амсахыень хориһон бэшэг бэшэжэ, тэдээндэ эльгээхэ ёһотойбди.
Ши тэрэниие гэртээ эди. Арюун, мүн бузартайшье хүнэй эдихэдэ хамаагүй, гүрөөһэн, зээрэнэй мяха эдиһэндэл адляар тэдэ эдиг лэ.
Гансал малай шуһа бү эди, уһан шэнгеэр тэрэниие газар руу адха.
Бурханай бүтээһэн бүхы юумэн һайн, тиимэһээ ямаршье юумэнһээ арсангүй, харин баясхалангай зальбарал хүргэн абаха ёһотойбди.
Хүнүүд олзо юумэн руу шунахайран орожо, хони, үхэр, тугалнуудые барижа, газар дээрэ үүсэлжэ, шуһатайнь хамта эдижэ байба.
Удаань Саулда: – Харагты. Зон шуһатайнь эдижэ, Эзэнэй урда нүгэл хэжэ байна, – гэжэ мэдээсэгдэбэ. Саул: – Таанар урбагшад гээшэт! Мүнөө нам руу томо шулуу мухарюулан асарагты, – гэбэ.