17 Би таанарые болон хэрэг ажалыетнай халуун һалхи, мүндэрөөр сохин байгааб, теэд таанар үшөөл һанаа ороогүйт, Нам руу эрьеэгүйт.
Иосиф хөөрэлдэһыень ойлгоно гэжэ аха дүүнэр мэдээгүй, юундэб гэхэдэ, Иосиф тэдээнтэй хөөрэлдэхэдөө, зорюута оршуулагшые хэрэглээ бэлэй.
Тиигээд һүни болоходо, тогтожо, хонохоёо байхадаа, тэдэнэй нэгэн элжэгэндээ тэжээл үгэхөөр туламаа нээхэдээ, орооһоной түлөө түлэһэн сагаа мүнгэеэ харажархиба!
Тэрэ үедэ Египедэй ахалагша түшэмэл ноён байһан Иосиф лэ бүхы арад зондо орооһо худалдаха эрхэтэй байгаа. Аха дүүнэр тэрээндэ ерэжэ, урдань мүргэн ёһолбо.
Дэлхэй дээрэ үлэсхэлэн байдал гү, али тахал үбшэн үзэгдэнэ гү, газар гандаһанһаа гү, ааяма халуунһаа гү, али таршаа шумуулда эдигдэн, бурида абтан, үбшэлэн ургаса һалана гү, дайсан хотонуудтань добтолон ороно гү, юрэдөө, ямар нэгэн гай тодхор, үбшэ хабшанай тохёолдобол,
Гай гасаланта үе сагай тохёолдоодшье байхада Ахааз хаан Эзэнэй урда гэм зэмэ хэһээр зандаа байба.
Бурханиие сэгнэдэггүй зон хоро һанажа ябадаг, түрмын оёорой гэмтэн болоһоншье һаа, Тэрээнһээ туһаламжа эридэггүй.
Залууһаамни хойшо олон зон намайе хашаа-харшалаа, зобоогоо, харин диилээгүй.
Үзөөрэйгты, шуурган мүндэр, сүйд хэдэг хара һалхин мэтэ, үерлэһэн уһанай хүсэтэ урасхал мэтэ шадалтай, хүсэтэй нэгэн Эзэндэ бии. Тэрэ газардан хаяха,
Зүүн зүгэй һалхинһаа хаташаһан зүлгэ ногоон мэтэ, хээрэ талада хагдаршаһан хатаһан ногооной эшэ мэтэ, гэрэй хушалта дээрэ ургажа, найгахын урда тээ хатаһан үрмэдүүл мэтэ болоо, тэндэхи хүнүүд хүсэ шадалгүй, тэнсэлгүйгөөр айһанһаа нэрэеэ хухараа.
Тиимэһээ Тэрэ Өөрын уур хилэнгэй шангые, хатуу дайе маанад дээрэ тохоо. Израиль дотор хаа-хаанагүй уур хилэнгэйнь түймэр мэтэ бушаганаашье хадань, бидэ ойлгоогүйбди, мэдэрээгүйбди».
Эзэн иимэ шанга шахаа тангариг үргөө бэлэй: «Шинии таряа талхан бэшэ хэзээдэшье дайсадайш хоол хүнэһэн болохогүй, хариин зон шинии үзэмэй дараһан архи уухагүй.
Израилиин арад түмэн һанаа ороногүй, Түмэн Сэрэгтэ Эзэнэй хэһээгээшье хадань тэдэ һөөргөө бусанагүй.
Эгшүүритэй муухай Баалда мүргэхэдөө, эд зөөриеэ, үхэр малаа – эртэ урдаһаа хойшо үбгэ эсэгэнэрэйнгээ суглуулһан бүхы баялигые гээгээбди. Баалай шүтөөнүүд хүбүүд, басагадыемнай залгижархёо.
Оо, Эзэн! Зоной Танда үнэн сэхэ байхые хүсэнэт. Танай тэдэниие сохиходо, тэдэ һэншье гэнэгүй. Танай тэдэниие хэһээхэдэ, тэдэ һургаал абахаяа татагалзана. Тэдэ үсэрхэжэ, нүгэлөө мэдэрхэһээ арсана.
Энээнэй түлөө Би танай хотонуудаар үлэсхэлэн хооһон байдал тохёолдуулааб, хүдөө нютагуудаартнай шэмхэшье таряан үлөөгүй. Теэд таанар Нам руу эрьеэгүйт! Энэ болбол Би, Эзэн, тунхаглана мүн!
Ган гасуурые Би дуудааб! Газар руу – хадануудта, таряалангуудта, үзэмэй модоной сэсэрлигтэ, оливын мододто, – юрэдөө, газарай ургуулдаг бүхы юумэндэ, хүн зондо, мал адууһанда, хүнэй хэдэг бүхы ажалда.
Таанар ехээр тарибашье, бага ургаса хуряанат. Эдеэлээшье һаа, саданагүйт. Уугаашье һаа, һогтоногүйт. Хубсалаашье һаа, дулаасанагүйт! Олоһон мүнгэнтнай хахархай хармаанда ороод лэ үгы болоно.
Ехэ юумэ хүлеэнэт, теэд бага юумэн болоно. Гэртээ асарһан юумыетнай Би хумхаа тооһон болгохоб. «Ямар ушарһаа?» – гээд асуухадатнай, Би, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн, иигэжэ харюу үгэхэб: «Хүн бүхэнтнай өөрын гэр шэмэглэн сүлөөгүй ажаллана, харин Минии Гэр хооһон, һандархай байна. Энээнэй түлөө!»
хорин боолто таряа абахаар хэн нэгэнэй ерэхэдэ, тэндэ оройдоол арбан боолто байдаг; үзэмэй дараһан архиин торхоһоо хэн нэгэнэй табин һуулга абахаяа ерэхэдэ, тэндэ оройдоол хорин һуулга байдаг бэлэй.
«Ургасыетнай хорхой шумуул эдихээ болихо, үзэмэй модон жэмэсээ унагаахагүй» гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.
Эзэн таанадые уушханай ханяадан, хумхаа үбшэн, халууралга, хабдараар нэрбүүлэн сохихо, ган гасуур, хуурай һалхи эльгээжэ, ургасыетнай һалгааха. Таанадай хосортор эдэ үбшэнгүүд хойноһоотнай дахан ябаха.
Нүгэл шэбэл үйлэдэхэеэ болихынь тула тэрэ эхэнэртэ саг гаргажа үгөөб, теэд нүгэл шэбэлээ тэрэ орхихо дурагүй байна.