12 «Ерэгты. Үзэмэй дараһан архи абажа, һогтотороо ууя. Мүнөөдэрэйхидэ орходоо үглөөдэр үшөө ехэ үзэмэй дараһан архи олдохол!» гэжэ эдэ архинша удамаршадынь хэлэнэ.
Тэрэнэй хүсэтэ гарай хүндөөгүй сагтал хүн тайбан байдаг, Тэрэ харасаяа тэдэнэй харгыһаа холодуулдаггүй.
Тэрэ хорото муу зон дээрэ бороо мэтээр тор гүльмэ буулгаха, гал, хүхэр болон галта шанга һалхин тэдэнэй хуби хэшэгынь мүн.
Үзэмэй дараһан архи хүнэй ухаа балартуулдаг. Үлүүсэ уудаг хүн хэзээдэшье ухаатай байхагүй.
Ши «Тэдэ намайе наншаа, наншаһыеньшье ойлгоогүйб, сохихо түлхихэдэнь намда үбшэнтэй бэшэл. Унтажа садаад, үнөөхиеэл уухаб даа» гэжэ хэлэхэш.
Үглөөдэрые бү һайрха, юун болохыень өөрөөшье мэдэнэгүйш.
Эдихэ уухамни һайн, ажал үйлэмни урагшатай гэжэ сэдьхэлээ баярлуулхаһаа үлүү юумэн хүнэй хубида байхагүй. Теэд энэньшье Бурханай мэдэлдэ гэжэ би харабаб.
Эртэ үглөөнһөө үдэшэ болотор үзэмэй дараһан архи уужа үнгэргэгшэдтэ гай ушарха!
Ятаг, хуур, хэнгэрэг, лимбэ! Найрлан, тэдэ архидана. Харин Эзэнэй үйлэ хэрэгүүд тухай һананагүй, хэжэ байгаашыень анхарнагүй.
Архиин туулмаг болошонхой, хатуу архи үзэмэй дараһан архитай худхан уугшад гай гасаланда орохо!
Байһаар улад зон иигэжэ хэлсэбэ: «Ерэмияагай урдаһаа хамтарая! Маанадта хуули ёһо зааха санаартад, зүбшэл үгэхэ сэсэн мэргэшүүл, лүндэншэд хододоо байхал. Тэрэниие улаан хэлээрээ даража, хардая, хэлээшыень анхархаяа болие!»
Арад түмэн ондоо бурхадта зальбарна, ухааень манаруулха шэнэ аргануудые бэдэрнэ.
Самариин эхэнэрнүүд, таанад тобир тарган үнеэнүүд мэтэт! Таанар ядуу зониие дарлажа, үгытэйшүүлые харшалан даран байнат! Үбгэдтөө «Үзэмэй дараһан архи асар! Уухамнай!» гэжэ хэлэнэт.
Орёосолдоһон адаалхай һөөг ба хуурай һолоомо мэтэ таанар архиншадтал шатан үхэхэт!
Хүлеэгээгүй байтартнай занга мэтээр тэрэ сагай гэнтэ дээрэтнай буужа таанадые барихагүйн тула үзэмэй дараһан архида шунангүй, хубиингаа хэрэгтэ дашуурангүй, бэеэ эртэнһээ бэлдэжэ байгаарайгты.
Хэрбээ би юрэ хүн шанараараа бодоод, «ан арьяатануудтай» Эфес хотодо тулалдабал, намда ямар аша туһа байгааб? Хэрбээ үхэһэн хүнүүдэй амидырдаггүй һаа, хүнүүдэй хэлээшээр «үглөөдэр үхэхэмнай магадгүй, тиимэһээ мүнөө эдеэлэе, ууял».
Ушарынь юуб гэхэдэ, һүзэглэгшэдэй бүлгэмэй хүтэлэгшэ Бурханда алба хэдэг, Тэрэнэй эрхилэгшэ ушарһаа ямаршье гэмгүй байха зэргэтэй. Тэрэ омог бардам зан гаргадаггүй, уур сухалаа хүрэдэггүй, архидадаггүй, дошхордоггүй, алта мүнгэндэ шуналгүй,