22 Өөрынгөө арад түмэнэй түлөө тэмсэгшэ Эзэн Бурхантнай иигэжэ айладхана: «Уур хилэн дундаа таанадта үгэһэн аягаяа мүнөө һөөргэнь абанаб. Найгалзуулдаг гашуун хэһээлтын шүлэ таанад бэшэ уухагүйт.
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: Эзэнэй зараса Давид зохёогоо.]
Дэлхэйн хизаарһаа зүрхөө үбдэн Таниие дууданаб. Хабсагай дээрэ намайе үргэн табиит, өөрөө тэндэ гаража шадахагүйлби.
Эзэн ядуу хүнүүдэй гомдол шүүн шиидхэжэ, тэдэниие зобооһон хүнүүдэй амииень абана.
Зог татагты, газарта шаагдаһандал бологты, һохор бологты, нюдэгүй! Һогтогты, харин үзэмэй дараһан архиһаа боложо бэшэ! Найгалзагты, харин шара айрагһаа ушарлажа бэшэ!
Хүүгэд арад зониием дарлажа, эхэнэрнүүд арадыем хүтэлбэрилнэ. Арад түмэмни! Удамаршадтнай таанадые төөрюулжэ, зүб харгыһаатнай хадууруулаа.
Эзэн зарга мэдүүлхэеэ бодожо, арадуудые шүүхэеэ зэһэбэ.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Тиимэ юумэн боложо болохо! Баряанда абтаһан сэрэгшье баатарһаа буляагдаха, хархис хаанай олзошье буляагдаха. Эдэ бүгэдые Би хэхэб! Би шинии дайсадтай тэмсэжэ, үхи хүүгэдыешни абархаб».
Иерусалим, һэрииш, һэрииш! Бодо! Эзэнэй шамда үгэгшэ уур хилэнгэйнь аягаһаа гашуун хэһээлтын шүлэ уугааш! Шабхаруушье үлээнгүй дууһан уужа, найгалзан байнаш.
Эзэн иимэ шанга шахаа тангариг үргөө бэлэй: «Шинии таряа талхан бэшэ хэзээдэшье дайсадайш хоол хүнэһэн болохогүй, хариин зон шинии үзэмэй дараһан архи уухагүй.
Израилиин Эзэн Бурхан намда иигэжэ айладхаба: – Энэ аяга Минии уур хилэнгээр дүүрэнхэй. Тэрэниие абаад, Минии таанадые эльгээһэн бүхы арадуудта ошожо, тэрээнһээ уулга.
Харин тэдэнэй Абарагша хүсэтэй, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн гэжэ нэрэ хүндэтэй. Тэрэ хэрэгыень хаража үзэхэ, тиигээд амар амгалан байдал газар дэлхэйдэ асарха, гэбэшье Вавилооной улад зониие хүлгөөхэ.
Тиимэһээ Эзэн Иерусалимай улад зондо иигэжэ айладхана: – Би танай хэрэг үмэглэжэ, танай түлөө дайсадһаатнай үһөөгөө абахаб. Би Вавилооной булагые хатаахаб, гол мүрэнүүдыень хуурай болгохоб.
Тэрэ намайе бог үбһөөр хооллуулаа, гашуун ундаар ундалуулаа.
Та намайе абараат, ами наһым аршалаат.
Израилиин улад зон руу Өөрын Һүлдэ шэнгээн оруулхаб, бэшэ буруу харахаяа болихоб. Энэ болбол Би, Эзэн Бурхан, айладхана мүн!
Би бүхы үндэһэтэниие суглуулан, Ёшапаадай хүндыдэ асархаб. Тиигээд Би Өөрын угай түлөө, Минии арадые ондоо угсаатанай дунда тараан үлдэжэ, Минии газар хубааһанайнь түлөө заргалан, тэдэ арадуудай хэрэг шүүхэб.
Минии арюун хадада шуһа адхаһантайш адли бусад арадууд шинии шуһа адхахал. Тэдэ уужа залгяад, урдань оршожо байгаагүй мэтэ үгы болохол.
Би Тэрэнэй урдаһаа нүгэл хэһэн тула хэрэгыем Тэрэнэй шиидхэтэр, намайе шүүтэрнь Эзэнэй уур хилэн тэсэн ябахаб. Тэрэ намайе гэрэлдэ гаргаха. Тиигээд би үнэн зүбыень хараха болоноб.
«Үзэгты, Би Иерусалимые тойронхи арад түмэнэйнь хоротой аяга болгохоб. Иерусалимые бүһэлэн дайлаха сагта энэнь Иудада эсэргүү байха болоно.
Иисүүс харюудань: – Таанад юун тухай гуйжа байһанаа үнэхөөрөө ойлгоногүйт. Минии амсаха ёһотой зоболонгой аягаһаа таанад уужа амсажа шадаха аалта? – гэбэ. Тиихэдэнь Яков Иоанн хоёр: – Шадахабди, – гэжэ тэрээндэ харюусаба.
Давид Набаалай наһа бараһые дуулаад: – Набаалда доромжолуулһан минии түлөө үһөө абаһан, Өөрын богоолоо муу юумэнһээ зайлуулһан Эзэн магтаалтай! Эзэн Набаалай нүгэлые өөртэнь харюулба, – гэбэ. Тиигээд Давид Абигааһилые өөрынгөө һамган болгон абаха тухайгаа тэрээндэ мэдүүлжэ, хүниие эльгээбэ.