14 Баряанда абтаһан зон удахагүй сүлөөлэгдэхэ, хосорхогүй, эдеэ хоолоор дутамаггүй байха.
Иудын, Бэньямиинэй уг гарбалай аха заханар, санаартад болон левидүүд, мүн Бурханай зүрхэ сэдьхэлынь зоригжуулһан бусадшье хүнүүд Эзэнэй һүмэ барилсахаяа Иерусалим тээшэ түхеэрбэд.
Эзэн таанадта уйдхарай эдеэ эдюулээшье һаа, зоболонгой уһаар ундалуулаашье һаа, саашадаа хоргодохогүй, нюдөөрөө Багшаяа харахат!
Тэрэ танай ажабайдалда найдамтай аршалалта болохо. Үршөөдэг эрдэни зэндэмэнинь – мэргэн ухаан, эрдэм мэдэсэ, Өөрһөөнь түбэгшөөлгэ.
Вавилоонһоо гарагты, Халдейһээ зугадагты! Баяртайгаар хашхаран, тунхаглагты, дэлхэйн хизаар хүрэтэр иимэ мэдээ тараагты: «Эзэн Өөрынгөө богоол Яковта эрхэ сүлөө үршөөгөө!»
Тэдэ гэдэһээ үлдэхэгүй, ангахагүй, ааяма халуунда, наранда ядархагүй. Юуб гэхэдэ, тэдэниие Энэрэгшэнь хүтэлжэ, уһанай сөөрэмүүд руу дахуулха.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Тиимэ юумэн боложо болохо! Баряанда абтаһан сэрэгшье баатарһаа буляагдаха, хархис хаанай олзошье буляагдаха. Эдэ бүгэдые Би хэхэб! Би шинии дайсадтай тэмсэжэ, үхи хүүгэдыешни абархаб».
Шоройгоо өөрһөө гүбижэ, һэргэн бодыш, баряанда байгаа Иерусалим! Баряанда байгаа Сионой улад зон, хүзүүнһээ гэнжэ таһалан хаягты!
Би тэндэ газарта малтаһан нүхэн соо удаан сагта байгааб.
Би шинии арадые уһагүй нүхэнһөө сүлөөлнэб, юундэб гэхэдэ, манай хэрээ хэлсээн шуһаар баталагдаа.