17 Шудхамал хүрэгүүдые бурхад гэжэ нэрлээшэд, шүтөөнүүдтэ этигэгшэд ехэ эшэжэ, тиихэеэ болихо.
Шанга хаашуулые Тэрэ усадхаа. Юуб гэбэл, энэрэл хайрань хэтэ мүнхын.
Тэнгис далай болон тэрээн соо байгааша бүхэн, юртэмсэ болон тэрээн соо амидарагша бүхэн нэерэн байг лэ!
Аһароон тэдэнииень хайлуулжа, тугалай хүрэг бүтээбэ. – Израиль, шамайе Египедһээ гаргаһан Бурханшни бэеэрээл! – гэжэ зон дуугаралдаба.
Минии зааһан замһаа ямаршье түргэн тэдэ хадуурба гээшэб даа! Тэдэ өөһэдтөө тугалай хүрэг хээд, тэрээндэ мүргэжэ байнал. Тэдэ «Израиль, шамайе Египедһээ гаргаһан Бурханшни бэеэрээл!» гэлдэнэ.
Сарса мододто мүргэдэг байһанайнгаа түлөө таанад эшэхэт; нангин һөөгүүдые шэлэһэнэйнгээ түлөө таанад нэрээ гутаахат.
Хараарайгты, тэдээндэ һүгэдэдэг хүн бүхэн эшхэбтэр аягүй байдалда орохо. Шүтөөнүүдые урлан дархалагшад өөһэдөө миин лэ зон ха юм. Тэдэ зарга шүүхэдэ бэеэрээ ерэг лэ. Тиихэдээ тэдэ ехэ айха, эшэхэ.
Харин модонойнгоо үлэгдэлөөр тэрэ шүтөөн өөртөө бүтээжэ, урдань һүгэдэн унажа, мүргэдэг. Тэрэ баһа шүтөөндөө зальбаран, иигэжэ хэлэдэг: «Ши болбол минии бурхан гээшэш. Намайе абарыш!»
Һиилэмэл хүрэгүүдые хэгшэд бултадаа юуншье бэшэ. Тэдэнэй зальбардаг шүтөөнүүд ямаршье ашаггүй. Иимэ юумэндэ мүргэдэг зон һохор, мунхаг, тиимэһээ тэдэ доромжолгодо орохо.
Тиимэһээ Би, Эзэн Бурхан, таанадта иигэжэ соносхоноб: Намда һүгэдэн зальбардаг зон эдихэ хоол, ууха ундаар элбэг-дэлбэг байхадань, таанад гэдэһээ үлдэжэ, ангажа байхат.
«Юу харана гээшэбиб?» – гэжэ Эзэн асууна, – тэдэ ухаа мэдээ алдан һөөргөө эрьебэ, сэрэгшэдынь сохигдоод, һөөргөө харангүй тэрьедэнэ.