17 Үгытэй, ядуу зон уһа бэдэржэ, ангаһандаа хэлэнэйнь хатан алдахада, Би, Эзэн, гуйлтыень дүүргэхэб, Би, Израилиин Бурхан, тэдэниие хаяад байхагүйб.
Хаанашье ябаа һааш, Би шамтай суг ябажа, аршалхаб. Энэ орон нютаг руу дахин асархаб. Айладхаһанаа бэелүүлтэрээ Би шамайе орхихогүйб.
Эзэн Элияада иигэжэ айладаба:
Замынь харанхы, халтирхай байг, Эзэнэй Эльгээмэл тэдэниие тууг.
Та хадаа минии Бурхан, минии хүсэ шадал мүн! Юундэ Та намайе орхёобта? Юундэ би дайсанай доромжололһоо боложо гашуудан голхорон ябанабиб?
Гэм буруутай зондо Танай харгы зам заахаб, нүгэлтэйшүүл Тан руу эрьехэл.
Ангаһан зон Моисейһээ һалаха юм бэшэл даа: – Бидэниие юундэ Египедһээ гаргаабши? Үхи хүүгэдтэеэ, үхэр малтайгаа ангажа үхэхымнай гү?
Тэндэ, Хорээб хада дээрэ, Би урдаш хабсагай дээрэ байлсахаб. Хабсагай ёборходош уһан дэлбэрэн гараха. Зон уһа уужа садаха, – гэжэ Эзэн Моисейе зонхилбо. Моисей айладхалыень Израилиин ахамад тэргүүтэнэй хараһаар байтар бүтээбэ.
Сион дээрэ, Иерусалимда ажаһуугша арад! Танай нёлбоһод хатаха. Абарал тушаа гуйхадатнай, Эзэн таанадта туһалха, таанадые дуулажа, харюу үгэхэ.
Би Өөрын һохор зониие мэдэхэгүй замаарнь хүтэлэн ябахаб, тэдэнэй урда харанхые гэрэл, барзагар газарые тэгшэ тала болгохоб. Энэ болбол Минии хэхэ юумэн. Би тэдэниие хэнгүй орхихогүйб.
Өөрынгөө шэлэһэн арад зониие ундалуулхын тула хооһон тала газарта уһа үгэжэ, элһэн сүл губида гол урдахуулхадам, хээрын ан арьяатаншье Намайе хүндэлхэ, сүүбэн шоно, тэмээн хяруулшье Намайе магтахал.
Ангаһан-хатаһан газарта Би уһа адхахаб, хуурай газар дээгүүр гол горхо урдахуулхаб. Би таанадай үри ашанар дээрэ Өөрын Һүлдэ адхажа, уг удамдатнай Өөрын юрөөл хүртөөхэб.
Эзэн Бурханай Өөрын арад зониие элһэн сүл губяар хүтэлэн ябахада, тэдэ ангажа зобоогүй. Бурхан хабсагайһаа тэдээндэ уһа гаргажа, хадые хахалан, уһа урдахуулаа.
Тэдэ гэдэһээ үлдэхэгүй, ангахагүй, ааяма халуунда, наранда ядархагүй. Юуб гэхэдэ, тэдэниие Энэрэгшэнь хүтэлжэ, уһанай сөөрэмүүд руу дахуулха.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Ангаһан зон, уһан руу ерэгты! Мүнгэгүйшье хүн ерэжэ, эдигты! Ерыт! Үзэмэй дараһан архи, һү мүнгэгүйгөөр абагты!
Тиихэдэ Би таанадые хододоо ударидажа, ган гасуурайшье үедэ хэрэгтэй юумээртнай хангажа, бэеытнай шанга болгожо байхаб. Таанад уһалһан сэсэрлиг мэтэ, шэргэшэгүй булаг мэтэ болохот.
Эзэн Бурханай Арюун Һүлдэ досоомни оршобо. Тэрэ намайе шэлэн, үгытэй зондо һайн мэдээ дэлгэрүүлхын, зүрхэнэй шархатай зониие эдэгээхын, баряанда байгшадта эрхэ сүлөө, түрмэдэ хаагдаатай зондо түрмын үүдэнэй нээгдэхэ тушаа соносхохыемни томилһон юм.
Таанад «Эзэнэй абарһан нангин арад түмэн» гэжэ нэрлэгдэхэт. Иерусалим хадаа «Эзэнэй орхёогүй хото, Бурханай дуратай хото» гэжэ нэрлэгдэхэ.
Тиимэһээ Би, Эзэн Бурхан, таанадта иигэжэ соносхоноб: Намда һүгэдэн зальбардаг зон эдихэ хоол, ууха ундаар элбэг-дэлбэг байхадань, таанад гэдэһээ үлдэжэ, ангажа байхат.
Тэдэнэй Намда зальбаран, гуйлтаяа дууһан хэлэжэ үрдеэдүй байтар Би харюу үгэдэг байхаб.
Эдэ бүгэдые Би Өөрөө бүтээгээ һэм. Даруу зантай, Намһаа айдаг, үгыем дууладаг зоной талые харахаб.
Юуб гэбэл, Би ядаржа эсэһэн зониие хангажа, голхорһон зониие зоригжуулнаб.
Ангажа, нарай нялха хүүгэнэй хэлэн тангалайдаа няалдана. Багашуул эдеэ хоол гуйна, харин хэншье тэдээндэ үгэхэгүй юм.
Тэрэ хүтэлэгшэ намда иигэжэ хэлэбэ: – Энэ уһан зүүн зүг руу урдажа, Иордан голой нюруугаар Дабһата далайда шудхан ороно. Тиигээд тэндэхи дабһатай уһые дабһагүй болгодог.
Бурханай Һүлдөөр дуталдагшад, жаргалтайл, Огторгойн хаан түрэ тэдэнэй ха юм.
Үнэн зүбые угаа ехээр хүсэгшэд жаргалтайл, тэдэнэр һанаһандаа хүрэхэл.
«Ай, Абраһаам, үбгэ эсэгэмни, намайе үршөөн хайрлажа, Лазариие намда эльгээгыт; хурганайнгаа үзүүртэ уһа дүрэжэ, халуун галда хайруулан тулижа байһан минии хэлые норгог лэ. Би энэ гал соо аргагүй ехээр тулижа байнаб», – гэжэ тамада һууһан баяниинь бии шадалаараа хашхарба.
«Минии үршөөл хайрал шамда яһала хангалтатай хүрэхэ, һүр хүсэн ахир һула байхада аргагүй һайнаар элирэн харагдадаг юм», – гэжэ Тэрэ намда харюусаа. Тиимэһээ би Христоосой хүсэ шадалаар дүүрэхын тулада ахир һула байһанаараа бахархаха ехэл дуратай байнаб.
Намда тэрэ хэлэбэ: – Бүтэбэ! Би Альфа, Омега гээшэб, Түрүүшынхинь, Һүүлшынхинь гээшэб. Ундаа хүрэһэн хүндэ амидаралай булагай уһанһаа миинтэ уулгахаб.
Арюун Һүлдэшье, хадамай басаганшье: «Ерэ!» – гэнэд. Шагнажа байгаашашье: «Ерэ!» – гэг. Ундаа ехээр хүрэгшэдшье ерэг! Амидаралгын уһа абаха дуратайшуул ерэжэ, тэрэ уһа миинтэ абаг лэ!