10 Ажабайдалайнгаа түлэг дунда үхэлэй орон руу ошохо заяатай байгааб, наһаяа дүүрэн эдлэхэгүйб гэжэ һанажа байгааша хүн гэбэл, би гээшэб!
Энээнһээ үлүү тэсэбэри намда байхагүй. Этигэл найдабаримни мүхэжэ, минии үхэлэй ямар хадань би тэсэхэ болонобиб?
Бодожо үзэгты: ами наһамни һалхин мэтэ агшан зуурын хэрэг болоно. Энэ хорбоо юртэмсэдэ жаргал гэжэ минии нюдэн үзэхэгүй.
Гарайнгаа хэжэ шадаха юумэ шадал соогоо хэгты. Ушарынь гэхэдэ, үхэлэй орондо ошоходош, тэндэ ажал үйлэ, бодол сэдьхэлгэ, мэдэсэ, мэргэн ухаан гэжэ байхагүй.
Энэ үедэ Хэзэкияа хаан ехээр үбдэжэ, наһа бараха туйлдаа хүрөөд байба. Амооцой хүбүүн, лүндэншэ Исай тэрээниие эрьежэ ошоходоо, иигэжэ хэлэбэ: – Үхэжэ байна, һайн болохогүй гээд шам тушаа Эзэн айладхана, тиимэһээ гэрээд үгэнүүдээ хэлэг лэ гэжэ Тэрэ захирна.
Иудын хаан Хэзэкияагай элүүр энхэ болоходоо бэшэһэн магтаал дуун гэбэл, иимэ:
Сэдьхэлыем уһан эзэмдээл, гүн уһан баринал намайе; далайн замаг толгойем боонол.
Һалаабди гэжэ һанаабди. Тэрэ ушарһаа бидэ өөһэдтөө найдангүй, харин үхэһэн хүнүүдые амидыруулдаг Бурхандал ганса найдаха хэрэгтэй гэжэ ойлгообди.