20 Минии арад түмэн, гэртээ орожо, үүдэеэ хаагты. Эзэнэй уур хилэнгэй үнгэртэр түр зуура бэеэ нюугаад байгты.
Эзэн Нойдо айладхаба: – Зай, гэр бүлэеэ абаад, ханза-онгосо руугаа оро. Энэ үеын зоной дунда гансал шамайе Би зүб шударга хүн гэжэ хаража байнаб.
Тиигэжэ айладхалай ёһоорнь янза бүриин амитадые эрэ, эмээрнь хоёр хоёроор Нойн ханза-онгосо руу оруулһанай удаа Эзэн Бурхан онгосын үүдэ хааба.
Эзэн минии! Үхэлэй орондо намайе нюужа, Танай уур хилэнсэгэй бууратар намайе үхүүлээд, болзолһон сагта бодхоожо ярилдаха байгаат.
Бурхан! Би Танда шэнэ дуу дуулахаб, арбан миндаһата ятагаар хүгжэмлэн Таниие магтахаб.
Тэрэнэй уур сухалһаа газар доһолон шэшэрбэ, хадын һууринууд хүдэлбэ.
Тэдэ Эзэнэй ажал хэрэгүүдые, бүтээлнүүдыень ойшоодоггүй. Энээнэй түлөө Эзэн тэдэниие усадхажа, дахин бодхоохогүй.
Намда гэжэ нюусаар табиһан зангаһаань намайе гаргыт, юуб гэхэдэ, Та минии хамгаалалта мүн.
Тэрэ далайн уһые уута руу суглуулһандал суглуулаа, гүн уһые суургалан хадагалаа.
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: «Бү усадхыт» гэдэг аялга. Давидай бэшэһэн шүлэг.]
Удамаршад, таанад үнэхөөр зүб шударгаар хэрэг шиидхэдэг гүт? Үнэн зүбөөр зониие шүүбэрилдэг юм гүт?
[Псалма. Амаралтын үдэрэй дуун.]
арбан утаһатай ятаг болон хүбшэргэйтэ зэмсэг дээр, ятагай хүгжэмөөр тунхаглахань һайн.
Эзэнэй нэрэ бата бэхи хэрэм. Үнэн шударга хүн тиишээ тэрьелээд, абаралта олоно.
Бодолтой хүн гай бэрхэшээл урид хаража, тэрээнһээ зайладаг. Гэнэн хүн тэрээн руу сэхэ ошожо хохидолдо ородог.
Удахагүй Минии сухал тараха, Би таанадые хэһээхэеэ болихоб. Тиигээд тэдэниие хюдажа эхилхэб.
Эзэн иигэжэ айладхаба: «Оо, Ассири! Сухалым хүргөөһэн зониие Ассириин гараар, ташуур мэтээр тэрэниие хэрэглэн, хэһээхэм.
Тэрэ сэрэгынь алас холын орон нютагуудһаа, тэнгэриин хирхагһаа ерэнэ. Бүхэли орон нютаг һалгааха гэжэ Эзэн уур хилэнсэглэн ерэжэ байнал.
Эзэн бүхы үндэһэ яһатанда, тэдэнэй бүхы сэрэгтэ уурлаад байна. Тэдэниие хосорхо гээд Тэрэ шиидхээ.
Таанадта Өөрынгөө һургаал дамжуулааб, гараараа таанадые халхалан аршалааб. Би огторгойе татажа, газарай һуури табин, Сиондо «Таанад Минии арад түмэн гээшэт!» гэжэ айладхааб.
Минии арад түмэн, айладхалыем шагнагты! Минии улад зон, Нам руу анхаралаа хандуулагты! Арадуудта хуули ёһо тунхаглажа, тэдээндэ гэрэл болгон, Өөрын һургаал тогтоохоб.
Энээниие харахадаа, сэдьхэлтнай баясаха, бэе тамиртнай зүлгэ ногоондол һалбаран, элүүр энхэ болохот. Минии, Эзэнэй, үгэ дуулагша зондо туһалдагыем, дайсадтаа уур хилэнгээ харуулдагыем ойлгохот».
Санаартадай сэдьхэлые элбэг-дэлбэгээр дүүргэжэ, арад түмэнэйнгөө бүхы эрилтэнүүдые хангахаб. Энэ болбол Би, Эзэн, айладхана мүн!
Гансал Минии үгэ дуулажа, Би тэдэнэй Бурхан, тэдэ Минии арад түмэн болохыень, тэдээндэ һайн байхын тула Минии захиһаар ажаһуухыень айладхан захираа һэм.
Эдээндэ Минии иигэжэ айладаһые дуулга: «Би тэдэниие ондоо арадууд руу абаашан, ондоо орон нютагуудаар тараагаашье һаа, ошоһон газарнуудтань Би Өөрөө түр зуура тэдэнэй Һүмэ болооб».
Харин хаан зоргоороо юумэ үйлэдэхэ. Тэрэ бардамлажа, ехэрхэжэ, бүхы бурхадһаа дээрэб гэжэ өөрыгөө тоолодог болохо, бурхадай ехэ Бурхан тушаа дуулдаагүй муу юумэ хэлэдэг болохо. Тэрэ иигэжэ амжажа байтараа хилэнсэгтэ үдэртэ энэнь дүүрэхэ: болохо юумэн болохоороол болохо.
үрдижэ, дэлхэйн юрын улад зон, Эзэнэй үгэ дуулыта, тогтоол хуулинуудыень сахижа, үнэн зүб хэрэгүүдые хэгты, даруу номгон байгты. Тиигэбэл, Эзэнэй хилэнсэгтэ үдэр таанад амиды үлэжэ магадгүйт.
– Ай Иерусалим, Иерусалим, шинии хүнүүд лүндэншэдые аладаг, шамда эльгээһэн Бурханай мэдээсэгшэдые шулуудадаг! Даража дэгжээһэн дальбараануудаа дали дороо суглуулдаг шубуундал адляар шинии үри хүүгэдые суглуулха гэжэ Би хэды һэдээ зүдхөө гээшэбиб. Теэд ши Намайе зүбшөөгөөгүйш!
Харин ши зальбархадаа, өөрынгөө таһалгада орожо, үүдээ хаагаад, шамтай далда газарта байһан Эсэгэдээ зальбараарай. Тиигэбэлшни, нюуса юумэ хаража, мэдэжэ байдаг шинии Эсэгэ ашыешни заатагүй харюулхал.
Тиимэ ойро зуурын бэрхэшээл зоболонгууд маанадта угаа ехэ мүнхын алдар асардаг.