20 Газар дэлхэй архинша мэтэ гуйбалзан найгана, үхибүүнэй үлгыдэл һэнжэлзэнэ. Нүгэл хилэн дээрэнь улам хүндэ боложо байна, тиимэһээ газар унажа, дахин хэзээдэшье бодохогүй!
Тэрэ хэсүү сагта урданай баян тарган жэлнүүдые һанаха хүн үгы болохо.
Иигэжэ Эзэнһээ боложо, тэдэ харанхыда тэмтэрэн, һогтуу хүн мэтэ гуйбажа ябадаг.
Досоогоо гал дүрэлзэхые мэдэрбэб, гүн ухаандам гал нособо, тиихэдэнь би дуугаржа эхилбэб.
Буһалгаалагшад, нүгэлтэй зон усадхагдаха, Эзэниие мартагшад һалаха.
Үзэм жэмэсэй сэсэрлигэй хооһон талмай дээрэ ори гансаараа үлэһэн харууһалагшын урса гэрхэн мэтэ, ургасын таряалан дээрэ үлэгшэ үбһэн отог мэтэ Сионой басаган бүһэлэгдэн, ори гансаараа үлэбэл.
Буруу зүбшэл үгэхыень Эзэн тэдэниие баадхаба. Тиихэдэнь тэдэ Египедые бүхы юумэ буруу хүүлэнэ. Египет хадаа һогтуу хүнэй бөөлжэһэндөө худхалдан найгалзадагтал гуйбана.
Анхарыт! Эзэн газарые һандарган, тэрэниие хооһоруулха гэжэ байна. Тэрэ шарайень тад ондоо болгожо, дээрэнь ажаһуугшадые хаа-хаанагүй тараахань.
Лүндэншэд, санаартадшье хүрэтэрөө үзэмэй дараһан архиһаа найгажа, шара айрагһаа алмайржа байна. Бурханай эльгээһэн үзэгдэлые лүндэншэ ойлгожо шадахаар бэшэ һогтуу, хэрэгүүдые шиидхэжэ шадахаар бэшээр санаартад һогтуу.
Зог татагты, газарта шаагдаһандал бологты, һохор бологты, нюдэгүй! Һогтогты, харин үзэмэй дараһан архиһаа боложо бэшэ! Найгалзагты, харин шара айрагһаа ушарлажа бэшэ!
Байраһаа задалан хуряагдажа байһан нүүдэлшэнэй майхандал адли, бүд нэхэгшын түхеэрэлгэһээ таһалагдаһан утаһандал адли минии ами наһан дүүрэжэ байгаа. Бурхан намайе мэнэ-мэнэ Өөртөө дуудахань гэжэ хүлеэгөөб.
Элинсэг эсэгэшни нүгэл хэжэ, удамаршадшни Намда һөөргэдэбэ.
Гэртээ харихаяа гаража байхадаа тэдэ Минии урдаһаа эсэргүүсэһэн зоной хүүрнүүдые хараха. Тэдэниие эдигшэ хорхойнууд хэзээдэшье үхэхэгүй, тэдэниие шатаагша гал дүлэн хэзээдэшье унтархагүй. Бүхы зон жэрхэн, эдээниие харан байха».
Тиигээд Эзэн намда иигэжэ айладхаба: – Улад зондо Минии, Түмэн Сэрэгтэ Эзэнэй, Израилиин Бурханай, захиралта дуулга. Уугты, һогтогты, бөөлжэн унагты гэжэ захирнаб. Танай урдаһаа дайн дажар эльгээхэдэм, бодожо шадахагүйт.
Хада уула руу харахадам, доһолжо-шэшэржэ байба. Мүн бүхы добо толгойнууд урагша-хойшоо хүдэлжэ байба.
Газар хүдэлжэ, шэшэржэ байна, юуб гэхэдэ, Вавилоониие хэнэйшье ажаһуухагүй, хооһон орон нютаг болгохо гэһэн түсэбөө Эзэн бэелүүлжэ байна.
Эзэн Өөрынь арад түмэндэ иигэжэ хэлэхыемни захираа: – Хүн унабал, дахин бододоггүй юм гү? Харгыһаа хадуурбал, һөөргөө бусадаггүй юм гү?
Нүгэлөөрни Тэрэ хөөмэгшэ хэжэ, гартаа уян баряа, тэрэ хөөмэгшэ хүзүүем дарана, тэрээн доро хүсэгүй бүдэрэн байнаб. Мултархын аргагүй гарта намайе Эзэн дамжуулаа!
Тэрэ һөөргөө өөрын орон нютаг, хана хэрэмүүд руугаа шэглэхэ, гэбэшье аян замдань тэрээндэ дайсан добтолжо, һамна сохихо, иигэжэ тэрэ һэегүй үгы болохо.
Самариин нүгэлөөр тангариглагша хүн, «Даан, бурханаартнай тангаригланаб», үгышье һаа, «Бэһээр-Шээбэ руу ошоһон харгы замаар тангаригланаб» гэгшэд бүдэрэн унаха, бэшэ бодохогүй.
Хаданууд урдань шэшэрдэг, гүбээнүүд үгы болошодог. Газар дэлхэй Тэрэнэй урда доһолдог, оршолон юртэмсэ ба досоонь оршон ажаһуугшад бултадаа шэшэрэлдэдэг.
Удаань баатар ехэ хүсэтэй Эльгээмэл тээрмын шулуунай зэргын томо гэгшын шулуу үргэжэ, далай руу шэдэхэ зуураа, иигэжэ үгүүлбэ: «Агуу ниислэл Вавилоониие иимэл хүсэтэйгөөр холо шэдэжэ хаяхань! Энэ ниислэл саашадаа оршохоёо болёо!