17-18 Хүнэй бардам, дээрэлхүү зан тиихэдэ галхаагдан номгорхо. Шүтөөнүүд оро һэегүй үгы болохо, иигэжэ тэрэ үдэр Эзэн гансаараал үндэр зандаа үлэхэ.
Дээдэ Эзэн, Танда хаан найдадаг, Танай хайрын ашаар тэрэ ганхахагүй.
Арадуудай удамаршад Абраһаамай Бурханай арад зон мэтэ суглараа! Газар дэлхэйн ноёд Бурханда хандаа! Бурхан бүгэдын дээгүүр үргэмжэлэгдөө!
Эзэн иигэжэ айладхана: «Муу муухайнь түлөө Би энэ газар дэлхэйе хэһээхэб, муу зондо гэм зэмэйнь түлөө хэһээлтэ амасуулхаб! Бардам, ехэрхүү һанаатай зоной хамарые сохихоб, Хэрзэгы дошхон зоной бардам зангые болюулхаб!
Хүнэй бардам харасын үгы болохо, хүнэй дээрэлхүү зангай номгодохо саг дүтэлжэ байна. Тэрэ үдэр Эзэн лэ гансаараа үндэр зандаа үлэхэл.
Таршиишай ямаршье томо, гоё һайхан уһанай онгосонуудые Тэрэ шэнгээхэ.
Гэбэшье Эзэн хүлеэжэ, таанадые хайрлаха. Тэрэ бодожо, таанадта туһалха. Юуб гэбэл, Эзэн гээшэ зүб шударга Бурхан, Тэрээндэ этигэн һүгэдэгшэд жаргал эдлэхэ!
Харин Түмэн Сэрэгтэ Эзэн үнэн зүбөөр хэрэгүүдые шүүжэ үргэмжэлэгдэхэ, Арюун Бурхан үнэн шударгаараа нангин арюунаа харуулха.