20 Һүни дунда наһа бараашье һаа, шиидхэлһээ зугадахагүйт.
Тэрэ һүни Эзэнэй Эльгээмэл бии боложо, Ассириин сэрэгэй хүреэндэ зуун наян таба мянган сэрэгшые алаба. Үглөөдэрынь үүр сайхада харахада, оршон тойрон үхэһэн хүнүүдэй бэенүүд хэбтэбэ.
Эзэн минии! Үхэлэй орондо намайе нюужа, Танай уур хилэнсэгэй бууратар намайе үхүүлээд, болзолһон сагта бодхоожо ярилдаха байгаат.
Гэнтын үхэл һүниндөө ерэдэг. Хүлгөөн соо угсаатан арадууд талиидаг. Хүсэтэниие хүсэн унагаадаг бэшэ.
Хүн бүхэниие онсогой наряар мэдэхэ ушарһаа, муу этэгээдые һүни дунда усадхадаг.
Хүнэй эд хүрэнгэ, хүсэ шадал Бурханай шиидхэлһээ зайлуулхагүй. Тиимэ аргаар хосоролһоо холодохогүйт.
Ами наһыем Тэрэ абаа һаань, би ехэ баярлаха байгааб.
Иигэжэ байнхаар зүүдэн соохи амитадай намайе бажуужа алаһаниинь дээрэ.
Һүниин тэндэ Эзэн Египедэй хан шэрээдэ һууһан фараоной ууган хүбүүнһээ эхилээд, түрмэдэ һууһан гэмтэнэй түрүүшын хүбүүн хүрэтэр адли илгаагүй хамаг гэр бүлын ехэ хүбүүдэй, мүн үхэр малай түрүүшын түлэй ами хороожо орхибо.
Нүгэлтэн муу үйлынгөө түлөө хойшо хаягдадаг. Үнэн шударга хүн үхөөшье һаа, найдаха найдалтай.
Үүлэн бөөгнэрбэл, хура орожо магад; модон урда гү, али хойто зүг тээшэ унаа һаа, унаһан тэрэ газартаа үлэдэг.
Тэрэл һүни халдейшүүдэй хаан Бэлшаццаар алуулаа бэлэй.
Харин Бурхан тэрээндэ: «Тэнэг амитан! Энэ һүниндөөл амииешни хороохоёо байна, тиихэдэнь суглуулһан зөөришни хэндэ хүртэхэб?» – гэжэ хэлэбэ.
