14 Тэрэниие харанагүйб, Тэрэниие хэрэг шүүлгэдэ ерэхыень хүлеэнэб гээ хадаа хүлеэхэл болоош.
«Алабал!» гэжэ минии хашхархада, ямаршье харюу үгы. «Гомдолым хаража шүүгыт, туһалыт!» гэхэдэм, үмэглэл байхагүй.
Тэрэниие хаанаһаа оложо болохые би мэдэдэгһэйб, байдаг газартань дүтэлбэл, ямар һайн гээшэ һэм.
Хэн нэгэн намайе шагнахаяа яана гээшэб? Түгэс Хүсэтэ анхаран намда хандаг лэ гэжэ хүсэнэм. Минии гэмтэй гэмгүйе саарһан дээрэ бэшэг лэ.
«Тэрэ хадаа гэмтэ хүниие анхарангүй, гэмтэ хэрэгые шиидхэнгүй үнгэрдэг» гэжэ дэмы хэлэхышни тоохо болихо хэрэг үнэндөө Тэрээндэ байна гү?
Хажуугаарни үнгэрхэдэнь би Тэрэниие ажаглахагүй, алхасынь шэмээе дуулахашьегүй байнаб.
Эрхэ шадалынь хизааргүй ехэ, хэншье Тэрээндэ эсэргүүсэхэ шадалгүй. Шүүлсэхэ гээ һаа, хэн Тэрээниие дуудажа шадахаб?
Би бүхыгөөб, угаа доошоо тонгойгооб, бүхэлиин үдэр гай гасалантай ябанам.
Иигэжэ бүхы наһаараа Таниие магтахаб, гараа һунган, Танай нэрые дуудахаб.
Юуб гэбэл, Та – минии туһаламжа, дали жэгүүр доротнай баясан дууланаб.
Эзэн Өөрын абаралые мэдүүлээ, үндэһэтэдэй хараһаар байтар зүб шударгаяа элирхэйлээ.
Гэбэшье Эзэн хүлеэжэ, таанадые хайрлаха. Тэрэ бодожо, таанадта туһалха. Юуб гэбэл, Эзэн гээшэ зүб шударга Бурхан, Тэрээндэ этигэн һүгэдэгшэд жаргал эдлэхэ!
Таанадай хэн Эзэниие хүндэлжэ, зарасайнь үгэ дууладаг бэ? Харгы харанхы, гэрэлгүйдэ ябагшад Эзэндэ этигэжэ, Бурхандаа найдан байг!
Харин ямаршье зэр зэбсэг шамайе шархатаахагүй, шамайе зэмэлжэ хэлэһэн хүн бүхэндэ харюутайл байхаш. Би Өөрын зарасанарые аршалхаб, илалта туйлуулхаб!» Иигэжэ Эзэн айладана юм.
Эзэн Өөрынгөө арад түмэнһөө хоргодоо-хороо, гэбэшье би Тэрээндэ этигэнэб, Тэрээндэл найданаб.
Та намайе абараат, ами наһым аршалаат.