31 «Мяхыень эдижэ садабагүйлди» гэжэ ажалшадни нэгэтэшье хэлээгүй.
Гэртэм хонолго һурадаг байһан зон мүнөө намтай мэндэшэлхэеэ болижо, зарасанарни намайе хари хүн гэжэ тоолодог болоо.
Тэрээнтэй хамһажа намайе хашаха хэрэг бии гү?
Ядарһан хүндэ ши уһа һарбайгаагүйш, үлдэһэн хүнһөө талха харамнааш.
ядуу хүниие эсэгэ мэтэ энхэржэ, зарга шүүхэдээ, танихагүй хүндэ адляар хандаха гэжэ оролдодог бэлэйб.
Хүнэй зоболон үзөөд, би адлихан уйлажа, хооһон ядууе үнэн сэдьхэлһээ хайрладаг байгаа бэшэ аалби?
Замда ябаһан орохо газаргүй хүниие би газаа хонуулжа байгаагүйб.
Тан руу туһаламжа гуйн дуудахадам, эгээл нангин газар руутнай гараа һунгахадам, гуйһан дуу хоолойем соносыт!
Харин тэдэ өөһэдын шуһа урадхуулха, өөһэдын ами хороохо урьха тодхоно гээшэ.
үлэсхэлэн хооһон хүндэ эдеэ хоол үгэжэ, хэрэгтэй юумээрнь зониие хангахадатнай, хажуугаартнай байгша харанхы үдын тэнгэй һаруул гэрэл мэтэ болон хубилхал.
Давид Саулда: – Та юундэ «Давид танда муу юумэ хэхэ һанаатай» гэжэ хэлэдэг зоной үгэ хүүр шагнанабта?
Харгын хажуугаархи хонидой хашаада ерээд, тэндэ агы нүхэнэй байхада, Саул бэеэ заһахаяа тиишээ оробо. Давид болон тэрэнэй зон тэрэ агын оёорто энэ үедэ һуужа байгаа бэлэй.
Абишай Давидта: – Бурхан мүнөөдэр дайсанииетнай гартатнай үгөө. Мүнөө энэ жадаар тэрэниие нэгэн доро газарта хадхан алахыемни намда зүбшөөгыт. Хоёр дахин хадхаха ушар гарахагүй, – гэбэ.