24-25 Мүнгэ зөөридэ би найдажа ябаагүйб. Баян шадалтайгаараа бардамлажа үзөөгүйб. Алта мүнгые амидаралай үндэһэн болгоогүйб.
Лаваанай хүбүүд хоорондоо иигэжэ хөөрэлдэдэг болобо: – Яков гээшэ эсэгымнай хамаг зөөри түрижэ абаа. Манай эсэгын баялигаар тэрэ өөдэлбэ. Яков иимэ үгэнүүдыень дуулахаһаа гадна
Өөрөө заабариим үзэн ядана, үгэнүүдым тооногүй бшууш!
Израилиин абарал Сионһоо ерэхэнь болтогой! Арад зоноо баряанһаа Бурханай бусаахада, Яков баярлаха, Израиль баясаха!
Харин намайе алахаяа бэдэрэгшэд газарай гүн руу шабагдахал!
Баян хүнэй баялиг бэхижүүлһэн хэрэм мэтэ, үгытэй хүнэй дуталга һандархай үлэгдэл мэтэ.
Гансал баяндаа найдагша хүн унаха. Үнэн шударга хүн ургажа байһан ногоон набша мэтэ һалбарха.
Ушарынь тэрэ хубиһаа үлүүдэ хүртэжэ, гэдэһээ садаад, «Эзэн гэжэ хэн юм бэ?» гэжэ хэлэн Танһаа арсахагүйн тулада, үгышье һаа, ядуу болоод, хулгай хэжэ, Бурханай нэрые бузарлахагүйн тулада бэлэй.
Эзэн иигэжэ айладхана: Мэргэн хүн мэргэн ухаагаараа, хүсэ шадалтай хүн шадалаараа, баян хүн эд баялигаараа бү һайрхаг.
Ухаатайгаар наймаа ябуулжа, баялигаа нэмээгээш, гэбэшье баялигһаа боложо бардамлажа эхилээш.
Иисүүс тойрожо хараад: – Баян хүнүүдэй Бурханай хаан орондо орохонь бэрхэтэйл байха даа! – гэжэ шабинартаа хэлэбэ.
– Алибаа юумэндэ шунахаһаа өөһэдыгөө һэргылжэ, болгоомжолжо ябагты. Хүнэй жэнхэни ами наһан эд зөөриһөө дулдыдадаг бэшэ, тиихэдэ хэды шэнээн баян бардам байһантнай ямаршье хамаагүй юм.
Таанад досоотнай хүдэлдэг дэлхэйн хүсэлэнгүүдые: эрэдээ гү, али эхэнэртээ урбалта, забхайралга, шунал, нүгэлтэ хүсэлэнгүүд, онгонуудта шүтэхэтэй сасуулагдама хомхойрол гэхэ мэтын юумэнүүдые һүнөөхэ ёһотойт.
Хамаг муу муухай юумэн алта мүнгэндэ шунаһанһаа болодог. Алта мүнгэндэ шунаад, зарим хүнүүд этигэлээ алдаа, өөһэдыгөө тон ехээр туляагаа.
Баян хүнүүдэй зөөри зөөшөөрөө бүдүүрхэхэгүйень, иимэ мэтын найдабаригүй баялигта найдахагүйень захира, зүгөөр аяшаажа байха юумэ элбэг дэлбэгээр маанадта үршөөжэ байдаг амиды Бурханда найдажа байхыень заабаришалжа бай.