22 Хомхой хобдог хүн зөөри баялиг намна намнаһаар, тэрэнэй хойноһоо ядаралай ерэхые анхаржа ойлгодоггүй.
Тиигээд тэдэ Эльгээмэлнүүдэй нэгэн Лоодой гэр бүлэдэ хандажа: – Амиды үлэхэ гэбэл, эндэһээ түргэн тэрьедэгты! Гэдэргээ эрьежэ бү харагты, талада ошожо зогсожо бү байгты! Хада өөдэ түргөөр гарагты! Үгы бол, таанад хосорхот! – гэжэ захирба.
Хэшээл оролдолготой хүнэй түсэбүүд аша дэмбэрэлтэй байдаг. Яаралтай хүн хохидолдо орохо ушартай.
Өөртөө үлүүе олохын тулада ядаһан зониие хашадаг баяшуулда билдагуушалан үгэдэг хүн үгырэн хооһорхо.
Муу һанаатай хүнтэй сугтаа бү зоогло, тэрэнэй амтан эдеэндэ бү обто.
Үнэн этигэлтэй хүн үреэлөөр баян һууха. Баяжаха гэжэ яарадаг хүндэ хэһээлтэ байха.
Өөрынгөө мүнгэтэй би дуратай юумэеэ хэхэ эрхэтэй бэшэ гүб? Али минии гар бардам байһанда ши атаархахаяа һанаба гүш?»
эрэдээ гү, али эхэнэртээ урбаха тээшэ түлхидэг, хомхой сэдьхэлтэй, хара һанаатай болгодог, худал хуурмаг, зальхай ябадал, атаа жүтөө түрүүлдэг, хэрүүл ама, бардам зан, тэнэг ааша гаргадаг.
Харин баяжахаяа һанаһан хүнүүд хорхойтолгодо абтажа, тэдэниие гай зоболондо ба үхэлдэ хүргэдэг олон тэнэг ба хорото хүсэлэнгүүдэй һабарта ородог гээшэ.