16 Ухаагаар дутуу удамаршын дарлалга бүришье ехэ. Хомхой сэдьхэлээр олдоһониие үзэн ядадаг хүнэй үдэр хоногуудынь ута болохо.
Өөртэйнь хамта үдэһэн залуу зон тэрээндэ иигэжэ хэлэбэ: – Эсэгэтнай маанад дээрэ хүндэ ажал ашаа, тэрэниие хүнгэлыт гэжэ танда хэлэжэ байгааша тэрэ улад зондо иимэ харюу үгэгты: «Минии шэгшы хурган эсэгымни бэлхүүһэнһээ бүдүүн юм!
Тэрэ залуу зоной зүбшэл хараада абажа, иигэжэ хэлэбэ: – Минии эсэгэ таанадта хүндэ ажал хүүлээ, би тэрэниие бүри хүндэ болгохоб! Эсэгэмни таанадые ташуураар сохидог байгаа, би таанадые адаалхай түмэр түдэгөөр хэһээхэб!
Минии урдахид арад зондо хүндэ хүшэр ашаан мэтэ һэн, засаг баряашад дүшэн шээкэл мүнгэнһөө гадуур өөһэдтөө амтан эдеэ хоолоор, жэмэсэй архяар тэдхэмжэ эридэг байгаа. Тэдэнэй зарамалнууд хүн зониие зобоодог һэн. Би Бурханаа ехээр хүндэлдэг ушарһаа иимэ ааша гаргаагүйб.
Угсаатан соогоо хүндэтэй зониие – Бурханһаа түбэгшөөдэг, үнэн сэхэ, эдилгэ абадаггүй хүнүүдые – шэлэжэ, мянганай, зуунай, табинай, арбанай дарганар болгожо таби.
Хуули бусаар ашаг олодог хүн гэр бүлэдөө зоболон асардаг. Эдилгэ абадаггүй хүн амидаран һууха.
Хааниинь гүлмэр, түшэмэлнүүдынь үглөөнһөө эхилжэ найрладаг орон нютагта атаархахаар бэшэ.
Нарата юртэмсэдэ бүхы дарлалтын үйлэ дахин дахин харабаб. Дарлуулагшадай нулимса хаража байхада, тэдэнэй һанаа заһаха хэншье олдохогүй. Дарлагшын талада хүсэн, харин дарлуулагшадые хайрлаха хэншье байхагүй.
Хүүгэд арад зониием дарлажа, эхэнэрнүүд арадыем хүтэлбэрилнэ. Арад түмэмни! Удамаршадтнай таанадые төөрюулжэ, зүб харгыһаатнай хадууруулаа.
Самариин эхэнэрнүүд, таанад тобир тарган үнеэнүүд мэтэт! Таанар ядуу зониие дарлажа, үгытэйшүүлые харшалан даран байнат! Үбгэдтөө «Үзэмэй дараһан архи асар! Уухамнай!» гэжэ хэлэнэт.