20 Сэсэн хүнэй гэртэ үнэтэ нөөсэ таһархагүй. Мунхаг хүн тэрэнээ дары залгин һалгадаг.
эдиһэн хоолоо бөөлжэн гаргаһантай адли, абаһан хүрэнгэеэ хаяха баатай болохо. Үнэн шударга байдалай түлөө Бурхан энээниие хэдэг.
Наһан соогоо суглуулһан зөөринь ямаршье жаргал үгэхэгүй.
Наранай мандахаһаа эхилээд, жаргаха хүрэтэрынь Эзэнэй нэрэ магтагдана.
Иимэ хүниие Эзэн үреэхэ, Абарагша Бурханиинь үршөөхэ.
Эзэнэй үреэл баян болгодог, тэрээнтэй гашуудал мэдэхэгүйш.
Сэсэн хүнүүдэй титимынь тэдэнэй баялиг болоно. Мунхагай тэнэглэл тэнэгээрээл дүүрэдэг.
Үнэн шударга хүнэй гэртэ үлэмжэ баялиг оршодог. Хорон нүгэлтэнэй оролго туһа хэдэггүй.
Эзэнһээ бэшэрэлгын ба даруу зангай шагнал хадаа амидарал, алдар хүндэ, зөөри баялиг юм.
Энэ хадаа намайе хайрлагшадта баялиг үгэхын, эрдэниин сангыень дүүргэхын тулада юм.
Хүнүүд найр нааданда баярлажа, үзэмэй дараһан архяар амидаралаа сэнгүүлдэг, мүнгэн бүхы юумэндэ харюу болодог.
Сэдьхэл зүрхыень Бурханай баяр баясхалантайгаар байлгабал, хүн хадаа амидарха жэлнүүдые оло дурсадаггүй.
Мэргэн ухаан угай зөөриһөө өөрэгүй баялиг, амиды ябагшада илангаяа аша туһатай.
Тэдэнэй дундаһаа арбан хүн Ишмаһээлдэ «Маанадые бү алыт! Бидэндэ талада нюугаатай шэниисэ, ешмээн, оливын тоһон, зүгын бала биил» гэлдэбэ. Тиихэдэнь тэрэ тэдэниие алабагүй.
Тэнэг басагадынь сэсэн басагадтаа хандажа: «Өөһэдынгөө тоһонһоо манда үгэлсыт, зуламнай унтархаяа байна», – гэбэ.
Зөөригүй болоод байхадань, тэрэ хари газартань ехэ үлэсхэлэн зуд боложо, үнөөхи хүбүүн ядарба.
Өөрынгөө шабинарта Иисүүс иимэ юумэ хөөрэбэ: – Нэгэ баян хүн гэрэй хэрэг эрхилэгшэтэй байгаа һэн ха. Зөөрииешни ехээр үрижэ байна гэжэ тэрэ эзэндэ эрхилэгшэ тухайнь хүнүүд дуулгаба гэхэ.
Һайн хүн сэдьхэлэйнгээ үнэтэ баялиг сооһоо һайнииень гаргадаг, харин хара һанаатай хүн харата дорой сэдьхэлэйнгээ суглуулбариһаа мууень гаргадаг. Зүрхэ сэдьхэлдэ байһан юумэн хэлэнэй үзүүртэ гарадаг ха юм.