22 «Хорон муугай түлөө хэһээхэм» гэжэ бү хэлэ. Эзэндэ найда, Тэрэ шамайе хамгаалха.
Эзэн минии доромжолуулагдажа байһые хаража, тэрэнэй хараалай орондо намда һайн һайханиие хэжэ магад.
Һайниие муугаар харюулдаг хүнэй гэрһээ муу юумэн һалахагүй.
Ухаансар бодомжо хүниие тэсэбэритэй болгодог, гэм зэмэ хүлисэхэ гээшэ ехэ аша габьяа мүн.
Эхиндээ бэлэн олдоһон угай зөөри буян хэшэгтэй байхагүй.
«Тэрэ намда яажа ханданаб, тиимээр лэ би ханданаб, харюуень тэнсүүгээр хүргэнэб» гэжэ бү хэлэ.
Харин Эзэндэ найдагшад шэнэ хүсэтэй болодог. Тэдэ бүргэд мэтэ жэгүүр дээрээ элин халиха, гүйхэдөө эсэхэгүй, алхалан ябахадаа сусахагүй.
Өөрынгөө яһанай хүндэ бү үһөөрхэгты, бү сухалдагты. Дүтынгөө хүндэ өөртөөл адли дуратай байгты. Би Эзэн гээшэб.
Харин Би мүнөө танда иигэжэ хэлэхэб: хоротоноор бү үһөөрхэлдэ. Хэрбээ баруун хасарыешни хүнэй альгадабал, тэрэ хүндэ зүүн хасараа табижа үгэ.
Бүдэрхэдэнь, үһөөгөө абахаб, зэмыень амасуулхаб. Хосорхо сагынь дүтэлөө, удахагүй тэдэнэр хэһээгдэхэ».
Таанадта муу юумэ хэхэдэнь, харюудань муу юумэ бү хэгты, харин бэе бэедээ, хүн бүхэндэ ходо һайн юумэ хэхые оролдогты.
Тэрэниие доромжолжо байхада, Тэрэ доромжолһон харюу үгөөгүй, Тэрэ зобожо байхадаа, зобоогшодойнгоо урдаһаа занаагүй, зүгөөр Тэрэ Өөрыгөө үнэн сэхэ Заргашын гарта үгөө.
Таанадта муу юумэ хэхэдэнь, харюудань муу юумэ бү хэгты; таанадые хараахадань, урдаһаань бү хараагты. Харин буян хэшэгтээ хүртөөхын тула Бурхан таанадые уряалан дуудаа гэжэ мэдэн, дэмбэрэлтэ хэрэгүүдые бүтээжэ, һайн үгөөр үреэжэ байгты.
Тиимэһээ Бурханай дура хүсэлөөр зоболон эдлэжэ байһан хүнүүд үнэн сэхэ Бүтээгшэдэ өөһэдыгөө бүрин бүтэн даалгаг лэ, дэмбэрэлтэ хэрэгүүдые бүтээжэ байг лэ.
Давидай хүнүүдтээ: – Һэлмээ бүһэдөө зүүгты! – гэжэ захирхадань, хүн бүхэн һэлмэеэ зүүбэ. Давидшье баһа һэлмэеэ зүүжэ, дүрбэн зуугаад хүн Давидай хойноһоо ябажа, хоёр зуун хүн ашаа бараагаа һахижа үлэбэ.