20 Эхэ эсэгэеэ хардаһан хүнэй амидаралай дэн унтарха.
Тиимэ муу хүн гэрэлтэ дэлхэйһээ харанхы оршондо түлхигдэн орожо, уг галгаха гансашье үригүй үхэнэ.
Эзэн Бурханайнгаа үршөөһэн газарта ута наһатай һуухын тулада эхэ, эсэгэеэ хүндэлжэ ябаарай.
Аба эжы хоёроо муушалһан хүн үхэлдэ хүртэхэ ёһотой.
Зүб шударга хүнэй дэн хурсаар гэрэлтэдэг, харин хуулигүй зоной гэрэл мүхэдэг.
Эхиндээ бэлэн олдоһон угай зөөри буян хэшэгтэй байхагүй.
Юундэб гэхэдэ, хорото хэрэгүүдтэ ерээдүй гэжэ байхагүй, хара нүгэлтэнэй дэн бүхэдэг.
Эсэгэдээ хараал хэлэжэ, эхэеэ үреэхэгүй хүнүүд байдаг.
Эсэгэеэ баһажа, эхэеэ тоодоггүй хүнэй нюдые хара хирээ тоншожо, харсага шубуун эдихэ.
Хэн эхэ эсэгэеэ муудхажа хэлэнэб, тэрэ алуулха. Эхэ эсэгэеэ муудхажа хэлэһэнһээ боложо, тэрэ гэм зэмэтэй болохо.
«Аба эжы хоёроо хүндэлэ», – гэжэ Бурхан заабарилаа бэшэ һэн гү? Мүн баһа «Аба эжы хоёроо муушалһан хүн үхэлдэ хүртэхэ» гээ бэшэ һэн гү?
Хаан зарасанартаа: «Энээнэй гар хүлыень хүлеэд, газаашань харанхыда абаашажа хаягты: тэндэ хүнүүд бархиралдаха, шүдөө хабиралдаха», – гэжэ хэлэбэ.
Тэнэг басагадынь сэсэн басагадтаа хандажа: «Өөһэдынгөө тоһонһоо манда үгэлсыт, зуламнай унтархаяа байна», – гэбэ.
«Эсэгэ, эхэеэ хүндэлдэггүй хүн хараалай ехэ хараал шэнгээхэ!» Бүхы арад зон харюусаха: «Болтогой!»
Тэдэнэй бузар хэрэгүүд дошхон далайн долгиной хөөһэн мэтэ эли. Тэдэ мүнхын харанхыда байха табилантай, төөриһэн одод мэтэ.
